Последний единорог - Легион

Злой сиреневый лес

Помнит глаз Ее блеск,

Где в безвременье стыла память.

Рог Ее исцелял

И листве не давал

Увянуть.

Седина в белизне

Как нетающий снег,

Как тяжелая пена моря.

Древность дикая в Ней,

Мудрость прожитых дней

И горечь.

Крылья мотыльков

Принесли Ей скорбный зов —

Из седых веков,

Из тревожных снов

Колдовских лесов.

Ветер, ветер

Странствий в бессмертье

Ветер, ветер!

Скачка сквозь вечность

В иные миры…

II.

Прорастая быльём

Время шло сквозь Нее,

Но теперь шла Она сквозь время,

Как подобные Ей,

Становясь для людей

Легендой.

Дивный Единорог

Позабыт и далек

Звезды глаз навсегда угасли.

И цветущей весной

Звать с уздой золотой

Напрасно.

В крыльях мотыльков

Слышно эхо их шагов

Из седых веков,

Из забытых снов

Сожженных лесов.

Зұлым сирень орманы

Көз оның жарқылын еске алады,

Есте мәңгілік қатып қалған жерде.

Оның мүйізі сауығып кетті

Және жапырақ бермеді

Құрғау.

Ақ түсті сұр шаш

Ерімейтін қар сияқты

Теңіздің қалың көбігі сияқты.

Ежелгі оның бойында жабайы,

Күндердің даналығы

Және ащылық.

көбелектің қанаттары

Олар оған қайғылы қоңырау әкелді -

Сұр заманнан

Мазасыз армандардан

Сиқырлы ормандар.

Жел, жел

Өлместікте кезіп

Жел, жел!

Мәңгілік арқылы секіру

Басқа әлемдерге...

II.

өткен

Ол арқылы уақыт өтті

Бірақ қазір ол уақытпен жүрді,

Ол сияқтылар сияқты

Халық үшін болу

Аңыз.

Ғажайып Unicorn

Ұмытылған және алыс

Көздің жұлдыздары мәңгілікке сөнді.

Және гүлденген көктем

Алтын шылбырмен шақыр

Бекер.

Көбелек қанатында

Олардың қадамдарының жаңғырығын тыңдаңыз

Сұр заманнан

Ұмытылған армандардан

Өртенген ормандар.