Ночь хранителя вулкана - Легион

Потомок горных королей

В короне солнечных лучей,

Он возлежал на шкуре льва

С туманным взором божества.

Долго горел мирный костёр

Между вершин дремлющих гор.

Он очень долго шептал им слова —

Заклятия сна,

Вечного сна,

Знак волшебства.

Его обитель — древний грот.

Сегодня он навек уснёт.

Виски его белы, как снег,

И манит гул подземных рек.

Встретит на горном плато восход,

Твёрдо войдёт под каменный свод,

Но без него проснётся вулкан,

Древний забытый всеми титан.

Огнём разорвётся,

Фонтаном взметнётся,

Прольётся по тверди

Потоками смерти.

Потомок горных королей…

Он возлежал на шкуре льва…

Встретит на горном плато восход,

Твёрдо войдёт под каменный свод,

Но без него проснётся вулкан,

Древний забытый всеми титан.

Огнём разорвётся,

Фонтаном взметнётся,

Прольётся по тверди

Потоками смерти.

Огнём разорвётся,

Фонтаном взметнётся,

Прольётся по тверди

Потоками смерти.

Тау патшаларының ұрпағы

Күн сәулесінің тәжінде

Ол арыстанның терісінде жатты

Тәңірдің тұманды көзқарасымен.

Бейбіт от ұзақ уақыт бойы жанды

Ұйқысыз таулардың шыңдары арасында.

Ол ұзақ уақыт бойы оларға сөздерді сыбырлады -

ұйқы сиқырлары,

мәңгілік ұйқы,

Сиқырлы белгі.

Оның тұрағы - ежелгі гротто.

Бүгін ол мәңгілікке ұйықтап қалады.

Оның храмдары қардай аппақ,

Ал жер асты өзендерінің сылдыры еліктіреді.

Күннің шығуын тау үстіртінде қарсы алар,

Тас қойманың астына мықтап кіріңіз,

Бірақ онсыз жанартау оянады

Ежелгі дәуірді барлық титан ұмытқан.

Өрт жарылады

Су бұрқақ болып көтеріледі,

Көк аспанға төгіледі

Өлім ағындары.

Тау патшаларының ұрпағы...

Ол арыстанның терісінде жатыр екен...

Күннің шығуын тау үстіртінде қарсы алар,

Тас қойманың астына мықтап кіріңіз,

Бірақ онсыз жанартау оянады

Ежелгі дәуірді барлық титан ұмытқан.

Өрт жарылады

Су бұрқақ болып көтеріледі,

Көк аспанға төгіледі

Өлім ағындары.

Өрт жарылады

Су бұрқақ болып көтеріледі,

Көк аспанға төгіледі

Өлім ағындары.