До святой земли - Легион

Вот повесть — жажды зов морей

Дороги мрачных бедуинов,

Владенья черепах и змей.

Мираж, пьянящий словно вины

Рассказ записанный в песках

Следами тысяч караванов,

Апофеоз скитаньям страх

Ожоги знойных ветров раны…

Пусты мешки с водой,

Нас слепит солнца свет

Египет за спиной,

Назад дороги нет.

Знойный ветер притих за холмом,

Наши лица в пыли,

Может мы никогда не дойдём…

До святой земли.

Пустыня нас убьёт,

Нас покорит песок,

Но будет небосвод

По-прежнему высок.

Знойный ветер притих за холмом

Наши лица в пыли,

Может мы никогда не дойдём…

До святой земли.

Міне, оқиға - теңіздердің шөлдеген қоңырауы

Көңілсіз бедуиндердің жолдары,

Тасбақалар мен жыландар патшалығы.

Мираж, кінә сияқты мас

Құмда жазылған әңгіме

Мыңдаған керуеннің ізі,

Кезбе қорқыныштың апофеозы

Жараның қатты желінің күйіктері ...

Бос су пакеттері

Күннің нұрынан соқыр болдық

Мысыр артта,

Артқа жол жоқ.

Қатты жел төбенің артында басылды,

Бетіміз шаңда

Мүмкін біз ол жерге ешқашан жете алмайтын шығармыз...

Қасиетті жерге.

Шөл бізді өлтіреді

Құм бізді жаулап алады

Бірақ аспан болады

Әлі де жоғары.

Қатты жел төбенің артында басылды

Бетіміз шаңда

Мүмкін біз ол жерге ешқашан жете алмайтын шығармыз...

Қасиетті жерге.