Кузнечик - Круиз

Но скользкий полёт зачеркнул мои плечи

Шваркнулся копчиком с прелой ботвой.

Мир поделился на дыры и полосы,

Стал вылезать я из кожи и жил.

Те, кто без слуха, те, кто без голоса,

Мне приказали жить.

Нет ничего, что ласкало бы нюх.

Я ведь упал, я болею, мне плохо,

В ухо орёт о закате петух.

Что там закат, брось кирпич — он расколется,

Между лопаток в штаны побежит,

Но те, кто без слуха, те, кто без голоса,

Нам приказали жить.

Падая, мы забываем про красное,

Даже про синее помним,

Но те, кто без слуха, злые, страстные,

Очень хотели бы петь.

Бірақ тайғақ рейс менің иығымды кесіп өтті

Құйрық жілігін шірік төбелерімен басып қалды.

Дүние ойықтар мен жолақтарға бөлінген,

Мен терімнен шығып, өмір сүре бастадым.

Естімейтіндер, үнсіздер,

Маған өмір сүру бұйырылды.

Хош иісті сипалайтын ештеңе жоқ.

Мен құладым, ауырдым, өзімді нашар сезінемін,

Күн батқанда құлаққа әтеш шақырады.

Күннің батуы қандай, кірпіш тастаңыз - ол жарылып кетеді,

Шалбарындағы иық пышақтарының арасында жүгіреді,

Бірақ естімейтіндер, үнсіздер,

Бізге өмір сүру бұйырылды.

Құлап, қызылды ұмытамыз,

Тіпті көк түсті есімізде сақтаймыз

Бірақ саңыраулар, ашушаңдар, құмарлар,

Ән айтқымыз келеді.