Тетради - Круиз

В этом мире, где наша особа

Выполняет ненужную роль,

Мы с тобою состаримся оба,

Как состарился в сказке король.

Догорает, светясь терпеливо,

Наша жизнь в заповедном краю.

И встречаем мы здесь молчаливо

Неизбежную участь свою.

Но когда серебристые пряди

Над твоим засверкают виском,

Разорву пополам я тетради,

И с последним расстанусь стихом.

Пусть душа, словно озеро, плещет

У порога подземных ворот.

И багровые листья трепещут,

Не касаясь поверхности вод.

Но когда серебристые пряди

Над твоим засверкают виском,

Разорву пополам я тетради,

И с последним расстанусь стихом.

Бұл дүниеде, біздің адам қайда

Қажет емес рөлді ойнау

Сен де, мен де қартайамыз,

Ертегіде патша қалай қартаяды.

Жанып, шыдамдылықпен жарқырайды,

Біздің өміріміз қорғалатын аумақта.

Ал біз осында үнсіз кездесеміз

оның бұлтартпас тағдыры.

Бірақ күміс жіптер қашан

Сіздің ғибадатханаңыздың үстінде жарқырайды,

Дәптерлерді екіге бөлемін,

Ал мен соңғы өлеңмен бөлісемін.

Жаның көлдей шашылсын

Жер асты қақпасының табалдырығында.

Қып-қызыл жапырақтар дірілдейді,

Судың бетіне қол тигізбей.

Бірақ күміс жіптер қашан

Сіздің ғибадатханаңыздың үстінде жарқырайды,

Дәптерлерді екіге бөлемін,

Ал мен соңғы өлеңмен бөлісемін.