Один во мраке - Крылья

Пламя стёрло жаром все мои следы,

И косой огня сквозь меня прошло.

Видел наяву, как горят сады,

Коршун в чёрном небе, дыма полотно.

Да багровым цветом, поднялся рассвет

Средь руин минувших и пустых побед.

Пеплом весь покрытый, надмогильный крест,

Вдаль на сотни миль, никого окрест.

Я один во мраке, нет пути назад,

В прошлом счастье битвы, и надежд всех крах.

Лишь один средь тлена, сброшен в личный ад,

Повелитель тени и гордыни раб.

Стал для них изгоем, падшим прозван был,

Имя опозорено светом ледяным.

Обратившись в волка, от тоски я выл,

Был в веках свободен, был всегда один.

Я один во мраке, нет пути назад,

В прошлом счастье битвы, и надежд всех крах.

Лишь один средь тлена, сброшен в личный ад,

Повелитель тени и гордыни раб.

В прошлом был низвергнут в бешеный огонь,

А теперь хозяин, душ людских король.

Первородный мрак вместо крови мне.

Имя моё страх в вязкой тишине.

Да багровым цветом поднялся рассвет

Средь руин минувших и пустых побед.

Пеплом весь покрытый надмогильный крест,

Вороной ступает, скрипка плачет вслед.

Жалын менің барлық іздерімді жылумен өшірді,

Ал менің үстімнен отты орақ өтті.

Бақтардың қалай жанып жатқанын көрдім,

Қара аспандағы батпырауық, түтін кенеп.

Иә, қып-қызыл, таң атты

Өткеннің қирандылары мен бос жеңістер арасында.

Барлығы күлмен жабылған, қабір айқышы,

Жүздеген шақырым жерде, айналада ешкім жоқ.

Қараңғыда жалғызбын, артқа жол жоқ,

Өткенде шайқастың бақыты және барлық үміттердің күйрегені.

Тек біреуі ыдыраудың ортасында, жеке тозаққа тасталды,

Көлеңке мен тәкаппарлық иесінің құлы.

Ол олар үшін қуылды, ол құлаған деп аталды,

Мұздай жарқыраған атын масқаралады.

Қасқырға айналып, азаптан айқайладым,

Ғасырлар бойы еркін болды, жалғыз болды.

Қараңғыда жалғызбын, артқа жол жоқ,

Өткенде шайқастың бақыты және барлық үміттердің күйрегені.

Тек біреуі ыдыраудың ортасында, жеке тозаққа тасталды,

Көлеңке мен тәкаппарлық иесінің құлы.

Өткенде лаулаған отқа,

Ал енді қожайын, адам жанының патшасы.

Маған қанның орнына алғашқы қараңғылық.

Менің атым тұтқыр тыныштықтағы қорқыныш.

Иә, таң қып-қызыл түске боялады

Өткеннің қирандылары мен бос жеңістер арасында.

Бүкіл зират крест күлмен жабылған,

Қарға қадам басады, скрипка артынан жылайды.