Entlebt in Tristem Morgenblut - Korova

Bittere Trauben eitern von seiner Haut

Und bla erblickt er den qulenden Sonnenschein

Verwelkend in heilender Dunkelheit

Mit mondliebkosten Schatten

Strmenden Auges liegt er in einem Traum

Seiner einsamen Welt, seiner einzigen Welt

Erhellt vom Sternenstrahl, der die Rder dreht

Zum Trost des bleichen Knaben

Und Nachtlicht erweckt sanft sein Volk

Von Eisenseelen, wachsverziert

Im Thronsaal den der Prinz regiert

Mit kindlich greuelhaftem Groll

«Tanzt, ihr Puppen, tanzt

Und schttelt eure Schellen

Spielt das Zahnradinstrument

Mit Weisen s wie trnenreicher Wein!»

«Springt, ihr Krppel, bewegt

Euer zwergenhaftes Stahlfleisch

Singt vom schalen Freudenschmied

Und glcklich krieche ich fr kurze Zeit!»

Blechsoldaten marschiert bevor die Dmmerung siegt

Und euer Feuer Kohle wird

Zinndamen promeniert bis euer Geist zerfriert

Und mit dem Morgen das Lachen erstirbt

Und sein Reich erstrahlt von Gold

Glorreich mit Ruhm und Macht gekrnt

In seinem krankzerdachten Haupt

Das tot in Gift und Unrat liegt

Wenn seine Nacht entlebt und feucht der Tau entsteht

Schreit er in Agonie und fllt allein

Das Morgengrauen lt ihn erstarren

Zu brennendem Schmerz in eiskaltem Stein

Und sein Reich ist leer von Prunk

Im Schutt mit Dornen blutgekrnt

Ein Fels mit qualerflltem Haupt

In wsten Kindsruinen steht

Bittere Trauben treiben von seiner Haut

Und starr ertrinkt er im dmmernden Sonnenschein

In Sehnsucht nach heilender Dunkelheit

Mit mondliebkosten Schatten

Оның терісінен ащы жүзім іріңді

Ал бля ол азапты күн сәулесін көреді

Емдік қараңғыда қурап қалады

Айды сүйетін көлеңкелермен

Көздері ағып, түсінде жатыр

Оның жалғыз әлемі, жалғыз әлемі

Дөңгелектерді айналдыратын жұлдыз сәулесімен жарықтандырылған

Бозарған баланы жұбату үшін

Ал түнгі жарық оның халқын ақырын оятады

Балауызбен әшекейленген темір жандардан

Ханзада басқаратын тақ бөлмесінде

Балаша жиіркенішті ренішпен

«Биле, қуыршақтар, билеңдер

Және қоңырауларыңызды шайқаңыз

Тісті аспапта ойнау

Көз жасын төгетін шарап сияқты данышпандармен!»

«Секіріңдер, мүгедектер, қозғалыңдар

Сіздің ергежейлі болат етіңіз

Ескірген Джой Смитті ән салады

Қуанышқа орай, мен қысқа уақытқа жорғалаймын!»

Таң атқанша аттанған қалайы сарбаздар жеңіске жетті

Ал сенің отың көмірге айналады

Қалайы ханымдар ойыңыз мұздағанша серуендейді

Таң атқан сайын күлкі өшеді

Ал оның патшалығы алтынмен жарқырайды

Даңқты даңқ пен құдіретті тәж киген

Оның ауру басында

Бұл улану мен ластың ішінде өлі

Оның түні өліп, шық дымқыл болғанда

Ол азаптан айғайлап, жалғыз құлап қалады

Таң оны мұздатады

Мұздай салқын тастағы күйдірілген ауырсынуға

Ал оның патшалығының сәні жоқ

Тікенекті үйінділерде қан тәжі

Басы қиналған тас

Шөл далада балалар үйінділері

Оның терісінен ащы жүзім өседі

Ол ымырттағы күн сәулесінде қатты батып кетеді

Қараңғылықты сауықтыруды аңсаумен

Айды сүйетін көлеңкелермен