Затмение (Трилогия) - Хамиль, Каста, ТАТО

Настал час, когда это должно было произойти.

Многие не были готовы в тот день, и мир был пуст,

Лишен времени и жизни, а земля — ком твердой глины,

Замерла в тихой бездне.

Не было даже туч, тьма

Справлялась и без них.

Она была повсюду, она была миром.

Припев:

Твои мысли в миг сковал страх,

Мир прямо на глазах превращается в прах.

С единственной молитвой на устах

Ты не находишь себе места

В ожидании средства избавлений от бедствий.

Его предоставит мгла — вестник зла.

Твои мысли в миг сковал страх,

Мир прямо на глазах превращается в прах.

С единственной молитвой на устах

Ты не находишь себе места

В ожидании средства избавлений от бедствий.

Его предоставит мгла — вестник зла.

Пришло время, когда на землю опустилась бездна.

Всюду — тьма, рассвет ждать бесполезно.

В одно мгновение солнце исчезло,

В безлунном воздухе постепенно угасают звезды.

Нет будущего, только настоящее, в один момент

Миллиарды сердец стали биться чаще.

Сердца тех людей, кто глядел вверх, в ледяную чащу.

Страница перевернута, очередная эпоха закончена.

Планета обесточена, силы земных законов

Отдают свои полномочия, заклиная человечество

Вечной ночью, кровные обиды забыты.

Несчастьем перечеркнуты разногласия,

Человеческие чувства и страсти.

Мир сдерживал слезы, наблюдая,

За тем, как происходят все метаморфозы.

Люди стояли врознь, готовые любую кару вынести,

Ожидая от небес былой милости.

«Ты прости!

«-

Кругом слышны молитвы четко.

На этот раз даже слишком правдиво, кротко.

Припев:

Твои мысли в миг сковал страх,

Мир прямо на глазах превращается в прах.

С единственной молитвой на устах

Ты не находишь себе места

В ожидании средства избавлений от бедствий.

Его предоставит мгла — вестник зла.

Сбиваясь в толпы, они жили у костров,

Сочиняя проповеди из бессильных слов.

Их облики в свете шального пламени

Принимали неземные очертания.

Они жгли храмы и жилые здания,

Старые замки, церкви и мечети.

Но даже этому огню не согреть их —

Души, рожденные в плену алчного столетия.

Пылал каждый город, оставляя после себя

Пепел и голод, силы и надежды их иссякли скоро.

Воинственные возгласы сменились покорным стоном.

Огонь и тьма объединились под несчастным небосводом,

Определяя участь человеческому роду.

Безумные смеялись и кому-то наверху кулаком грозили,

Затем падали в пепел и, скрипя зубами, выли.

Прошел слух, подобно грому: «Спасение есть любому.»

Ответ на все вопросы есть в одном месте,

В каменной часовне, на вершине той горы,

Где Боги складывают свои перстни.

Песни о великих подвигах и коварных бестиях.

К тому часу людей осталось немного.

Вереницы факелов, они направились в дорогу.

У подножия горы они сделали привал,

Развели костры, завели разговоры

О причинах беды, возобновили споры,

Уснули вскоре, утих стон.

И каждый из них увидел один и тот же сон,

Один и тот же сон, один и тот же сон.

Оның болатын уақыты келді.

Бұл күні көпшілік дайын емес, дүние бос еді

Уақыт пен өмірден айырылған, жер қатты саздың кесегі,

Тыныш тұңғиықта қатып қалған.

Тіпті бұлттар да, қараңғылық да болмады

Мен оларсыз үлгердім.

Ол барлық жерде болды, ол әлем болды.

Хор:

Сіздің ойларыңыз бірден қорқынышқа байланысты болды,

Дүние біздің көз алдымызда шаңға айналады.

Бір ауыз дұғамен

Өз орныңды таппайсың

Апаттардан құтқару құралын күту.

Оны қараңғылық - зұлымдық хабаршысы қамтамасыз етеді.

Сіздің ойларыңыз бірден қорқынышқа байланысты болды,

Дүние біздің көз алдымызда шаңға айналады.

Бір ауыз дұғамен

Өз орныңды таппайсың

Апаттардан құтқару құралын күту.

Оны қараңғылық - зұлымдық хабаршысы қамтамасыз етеді.

Жерге тұңғиық түскен кез келді.

Әр жер қараңғы, таңды күту бекер.

Әп-сәтте күн ғайып болды

Айсыз ауада жұлдыздар бірте-бірте сөнеді.

Болашақ жоқ, тек қазіргі, бір сәтте

Миллиардтаған жүрек соға бастады.

Мұзды қалың жерге қараған адамдардың жүректері.

Бет бұрылды, тағы бір дәуір аяқталды.

Планета энергиясыз, жердегі заңдардың күштері

Адамдарды сиқырлай отырып, олардың күштерін беріңіз

Мәңгілік түн, қан реніштер ұмытылады.

Бақытсыздық айырмашылықтарды сызып тастады,

Адамның сезімдері мен құмарлықтары.

Оны көрген әлем көз жасын тыяды

Барлық метаморфоздардың қалай жүретіні.

Адамдар бөлек тұрып, кез келген жазаға төтеп беруге дайын,

Көктен бұрынғы мейірім күту.

«Кешіріңіз!

"-

Айналада дұғалар анық естіледі.

Бұл жолы тым шын болса да, момындықпен.

Хор:

Сіздің ойларыңыз бірден қорқынышқа байланысты болды,

Дүние біздің көз алдымызда шаңға айналады.

Бір ауыз дұғамен

Өз орныңды таппайсың

Апаттардан құтқару құралын күту.

Оны қараңғылық - зұлымдық хабаршысы қамтамасыз етеді.

Көпшілікке жиналып, олар оттың жанында өмір сүрді,

Күшсіз сөздерден уағыз жазу.

Олардың адасқан жалынның жарығында пайда болуы

Олар керемет пішіндерге ие болды.

Олар храмдар мен тұрғын үйлерді өртеп жіберді,

Ескі сарайлар, шіркеулер мен мешіттер.

Бірақ тіпті бұл от оларды жылыта алмайды -

Ашкөз ғасырдың тұтқынында туған жандар.

Артында қалдырып, әр қаланы өртеп жіберді

Күл мен аштық, олардың күші мен үміті көп ұзамай құрғады.

Жауынгерлік лебіздер мойынсұнғыш ыңылдауға ауыстырылды.

От пен қараңғылық бақытсыз аспан астында біріктірілді,

Адамзат нәсілінің тағдырын анықтау.

Жындылар күліп, жоғарғы қабаттағы біреуге жұдырығын сілкіп жіберді,

Содан олар күлге құлап, тістерін қайрап, айқайлады.

«Бәріне құтқарылу бар» деген қауесет күн күркірегендей өтті.

Барлық сұрақтардың жауабы бір жерде,

Сол таудың басындағы тас капеллада,

Құдайлар сақиналарын қоятын жерде.

Ұлы істер мен арамза аңдар туралы жырлар.

Ол кезде аз ғана адам қалды.

Алаулар тізбегі, олар жолға қарай бет алды.

Таудың етегінде олар тоқтады,

Олар от жағып, сөйлесе бастады

Қиындықтың себептері туралы, даулар қайта басталды,

Олар көп ұзамай ұйықтап қалды, ыңырсыды.

Олардың әрқайсысы бір түс көрді,

Бір арман, бір арман.