Я-слово! - Карандаш

Жизнь старый поэт, я — слово.

Я подчиняюсь жизни.

Столько написано мной.

Я был рифмой и прозой.

Столько раз меня читали и слушали,

Я так звонко влетал в уши им,

Когда они свои года ртом и зубами кушали.

Я — слово, жизнь — поэт.

Мной спасали души и цивилизации рушили.

А рука жизни пишет,

Ее покой ваши шорохи не нарушили,

Карандашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Разум и сердце пытаются остановиться,

А рука несмотря ни на что пишет.

Карандашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Разум и сердце пытаются остановиться,

А рука несмотря ни на что пишет.

Жизнь — пьяный поэт, я — слово.

Я жесток и грустен, когда ему херово.

Жизнь — старый поэт, жизнь — усталый поэт,

А я… Что я?

Его инструмент!

Мной пытаются задеть политику,

Смешиваю с дерьмом ругавших меня критиков.

Я на устах у каждого.

Пиши.

Стихи для людей, стихи для души.

Стихи для друзей, где я красив и честен,

Стихи для любви, где я подобен песне.

Всего себя в руки мастера отдал.

Я — слово, создан, чтобы поэт писал

Карандашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Сухая рука жизни пишет.

Жизнь — поэт,

Его стихами злая муза движет.

Хочется остановиться, превратившись в точку,

Но встаю рифмой в конце каждой строчки.

Я — слово, яркое и суровое,

Честное и лживое, громкое и невисомое.

Главное оружие пророков и воров.

Могу дарить радость и нести горе

Тысячам людей, которых поражал каждый мой слог.

Я многое смог.

Лежал ты на земле или бился в потолок.

Видел меня в книге или на заборе прочитал отрывок.

Стихи, хороши или плохи, обращают в веру, толкают на грехи.

Жизнь — поэт, рифмует целые сутки.

Может быть и ты слово, то, что в конце строки.

Карндашом настолько твердым, что рвет бумагу,

Духом настолько сильным, что рвет крышу.

Өмір – қарт ақын, Мен – сөз.

өмірге бағынамын.

Менің жазғаным сонша.

Мен рифма және проза болдым.

Мен қанша рет оқыдым және тыңдадым,

Мен олардың құлақтарына қатты ұштым,

Жылдарын ауыздарымен, тістерімен жеген кезде.

Мен – сөз, өмір – ақын.

Жандарды құтқарып, өркениеттер мен арқылы жойылды.

Ал өмірдің қолы жазады

Сіздің сыбдырыңыз оның тыныштығын бұзбады,

Қарындаштың қаттылығы сонша, қағазды жыртады

Төбені жыртатындай күшті рухпен.

Ақыл мен жүрек тоқтауға тырысады

Ал қол ештеңеге қарамастан жазады.

Қарындаштың қаттылығы сонша, қағазды жыртады

Төбені жыртатындай күшті рухпен.

Ақыл мен жүрек тоқтауға тырысады

Ал қол ештеңеге қарамастан жазады.

Өмір – мас ақын, Мен – сөз.

Ол сорған кезде мен қатыгез және қайғылымын.

Өмір – қарт ақын, өмір – шаршаған ақын,

Ал мен... Мен қандаймын?

Оның аспабы!

Олар мені саясатпен ренжітуге тырысады,

Мені ұрысқан сыншылардың боқтығымен араласамын.

Мен бәрінің аузындамын.

Жазыңыз.

Адамдарға арналған өлеңдер, жанға арналған өлеңдер.

Достарға арналған өлеңдер, Мен әдемі және адалмын,

Махаббатқа арналған өлеңдер, Ән боп жүрген жерім.

Ол өзін толығымен қожайынның қолына берді.

Мен – ақын жазу үшін жаралған сөзмін

Қарындаштың қаттылығы сонша, қағазды жыртады

Төбені жыртатындай күшті рухпен.

Өмірдің құрғақ қолы жазады.

Өмір – ақын

Оның өлеңдері зұлым музаның жетегінде.

Мен тоқтағым келеді, нүктеге айналамын,

Бірақ мен әр жолдың соңында рифмамен тұрамын.

Мен сөзмін, жарқын және қатал,

Адал және алдамшы, қатты және иілмес.

Пайғамбарлар мен ұрылардың негізгі қаруы.

Мен қуаныш сыйлай аламын, қайғыға шыдаймын

Мыңдаған адамдар менің әр буынымнан таң қалды.

Мен көп жасадым.

Сіз жерге жатасыз немесе төбеге соғыңыз.

Ол мені кітаптан көрді немесе дуалда үзінді оқыды.

Өлең жақсы болсын, жаман болсын иманға айналдырады, күнәға итермелейді.

Өмір – ақын, ол күні бойына жырлайды.

Бәлкім сөздің соңындағы сен шығарсың.

Қарындаштың қаттылығы сонша, қағазды жыртады

Төбені жыртатындай күшті рухпен.