Kaksi lastua vain - Kaija Koo

hellän hyväilyn

laineiden

päällä peiton

suolaisen

sylissä uutta, outoa päin

kelluit hetken

vierelläin taival niin pitkä me tehtiin

lokikirja loppuun kirjoitettiin

se menee jotenkin näin

kaksi lastua vain

kellui ajan virrassa rinnakkain

hetkisen

kahden, halki päivien kimalluksen

läpi vuosien

ne seilaili pelottomana lailla laivueen

kunnes sammui moottorinsa

tuuli yhteinen

me nähtiin miljoonat valot

aallot korkeat kuin kivitalot

koimme kevään tukevan tuoksun

jäisen riitteen, alajuoksun

näimme siluetin vapauden patsaan

yksinäisenä teräsastiassaan

vankina vapauden saarellaan

kaksi lastua vain…

ja he tunsivat tuskat tuulien

ja rajut pyörteet virtojen imun

täyteläisten huulien

kaksi lastua vain

rinnakkain polulla vuosimiljoonan mittaisen

me kaksi teimme sen

retken meidän pituisen

silloin meitä työnsi eteenpäin

tuuli yhteinen

нәзік сипау

толқындар

көрпенің үстінде

тұзды

жаңаның құшағында, біртүрлі

бір сәт қалықтадыңыз

аспанның жанында біз ұзақ уақыт жаратылғанбыз

журнал толтырылды

әйтеуір осылай жүреді

тек екі чип

уақыт ағынында параллель қалықтады

ұзақ уақыт

екі күннің жарқырауы

жылдар арқылы

олар эскадрилья сияқты қорықпай жүзді

оның қозғалтқышы тоқтағанша

жалпы жел

миллиондаған шамдарда көріндік

тас үйлер сияқты биік толқындар

көктемнің күшті иісін сезіндік

мұзды ырым, ағыс

біз бостандық мүсінінің сұлбасын көрдік

болат ыдысында жалғыз

өз аралындағы бостандық тұтқыны

тек екі чип…

Олар желдің ауыртпалығын сезінді

және сорғыш ағындардың қатты құйындылары

толтырылған еріндер

тек екі чип

миллион жыл бойы жол бойы

екеуміз жасадық

біздің ұзындықтағы экскурсия

содан кейін бізді алға итермеледі

жалпы жел