All dessen müd (Sonnet 66) - Jürgen Holtz, Christopher Nell, Rufus Wainwright

All dessen müd, nach Rast im Tod ich schrei

Ich seh es doch: Verdienst muß betteln gehn

Und reinste Treu am Pranger steht dabei

Und kleine Nullen sich im Aufwind blähn

Und Talmi-Ehre hebt man auf den Thron

Und Tugend wird zur Hure frech gemacht

Und wahre Redlichkeit bedeckt mit Hohn

Und Kraft durch lahme Herrschaft umgebracht

Und Kunst das Maul gestopft vom Apparat

Und Dummheit im Talar Erfahrung checkt

Und schlichte Wahrheit nennt man Einfalt glatt

Und Gutes Schlechtesten die Stiefel leckt

All dessen müd, möcht ich gestorben sein

Blieb nicht mein Liebster, wenn ich sterb, allein

Осының бәрінен шаршап, мен өлімде демалуды сұраймын

Мен мұны көріп тұрмын: табыс қайырға түсуі керек

Ал пәк сенім сол жерде

Кішкентай нөлдер жоғары қарай көтеріледі

Ал Талми құрметі таққа отырды

Ал ізгілік жезөкшеге тәкаппар етеді

Ал мысқылмен көмкерілген шынайы адалдық

Ал билік ақсақ билікпен өлтірілді

Ал өнердің аузын аппарат тығып қояды

Ал халаттағы ақымақтық тәжірибе тексереді

Ал қарапайым шындықты тегіс қарапайымдылық деп атайды

Ал етіктерді жалау жақсы

Осының бәрінен шаршадым, өлгім келеді

Мен өлгенде махаббатым жалғыз қалмады ма