Belsazar - Junge Dichter und Denker

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Die Mitternacht zog näher schon

In stiller Ruh' lag Babylon

Nur oben in des Königs Schloss

Da flackert’s, da lärmt des Königs Tross

Dort oben in dem Königssaal

Belsazar hielt sein Königsmahl

Die Knechte saßen in schimmernden Reih’n

Und leerten die Becher mit funkelndem Wein

Es klirrten die Becher, es jauchzten die Knecht'

So klang es dem störrigen Könige recht

Des Königs Wangen leuchten Glut

Im Wein erwuchs ihm kecker Mut

Und blindlings reißt der Mut ihn fort

Und er lästert die Gottheit mit sündigem Wort

Und er brüstet sich frech, und lästert wild

Der Knechtenschar ihm Beifall brüllt

Der König rief mit stolzem Blick

Der Diener eilt und kehrt zurück

Er trug viel gülden Gerät auf dem Haupt

Das war aus dem Tempel Jehovahs geraubt

Und der König ergriff mit frevler Hand

Einen heiligen Becher, gefüllt bis am Rand

Und er leert ihn hastig bis auf den Grund

Und rufet laut mit schäumendem Mund:

«Jehovah!

Dir künd ich auf ewig Hohn —

Ich bin der König von Babylon!»

Doch kaum das grause Wort verklang

Dem König ward’s heimlich im Busen bang

Das gellende Lachen verstummte zumal;

Es wurde leichenstill im Saal

Und sieh!

und sieh!

An weißer Wand

Da kam’s hervor wie Menschenhand!

Und schrieb, und schrieb an weißer Wand

Buchstaben von Feuer, und schrieb und schwand

Der König stieren Blicks da saß

Mit schlotternden Knien und totenblass

Die Knechtenschar saß kalt durchgraut

Und saß gar still, gab keinen Laut

Die Magier kamen, doch keiner verstand

Zu deuten die Flammenschrift an der Wand

Belsazar ward aber in selbiger Nacht

Von seinen Knechten umgebracht

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Bel-sar-zar!

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!

Түн ортасы жақындап қалды

Вавилон тыныштықта жатты

Тек патша сарайында

Ол жерде жыпылықтайды, сонда патшаның жүгі шу шығарады

Жоғарыда патшаның залында

Белшазар патша кешкі асын өткізді

Қызметшілер жарқыраған қатарға отырды

Жарқыраған шараптың шыныаяқтарын ағызды

Тостағандар шырылдады, қызметшілер қуанды

Сондықтан бұл қыңыр патшаға дұрыс естіледі

Патшаның беті шоқпен жарқырайды

Шарапта ол батыл батылдық танытты

Ал соқыр батылдық оны алып кетеді

Және күнәһар сөзбен тәңірге тіл тигізеді

Және ол батылдықпен мақтанады және жабайы күпірлік айтады

Жиналған қызметшілер оған қол шапалақтайды

Патша мақтанышпен дауыстады

Қызметші асығып, қайтып келеді

Ол басына көптеген алтын ыдыстар алып жүрді

Бұл Ехобаның ғибадатханасынан ұрланған

Ал патша зұлым қолмен ұстады

Қасиетті тостаған аузына дейін толтырылған

Және оны асығыс түбіне дейін босатады

Аузынан көбік шығып, қатты айғайлайды:

«Ехоба!

Мен сені мәңгілікке жек көремін -

Мен Бабыл патшасымын!»

Бірақ қорқынышты сөз әрең дегенде өлді

Патша қойнында жасырын уайымдады

Тесік күлкі үнсіз қалды;

Залда тыныштық орнады

Және қараңыз!

және қараңыз!

Ақ қабырғада

Сонда ол адамның қолындай болып шықты!

Және ақ қабырғаға жазып, жазды

отты әріптер, жазу және өшіп қалды

Король сонда отыра қалды

Тізелері дірілдеп, өлімші бозарған

Қызметшілер тобы суық және сұр болып отырды

Және өте тыныш отырды, дыбыс шығармады

Сиқыршылар келді, бірақ ешкім түсінбеді

Қабырғадағы жалындаған жазуды түсіндіріңіз

Бірақ Белшазар сол түні дүниеге келді

Қызметшілері өлтірді

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!

Бел-сар-зар!