Olvidado - Julio Sosa

¡Lo mataron al pobre Conteras!

¡Recién se casaba!

¡Si es para no creer!

Juan Luz Mala, saltó la tranquera

Y vino a llevarle a su propia mujer…

Fue en el patio e' la estancia «La Hazaña»

La fiesta 'e los novios era un esplendor;

Mas de pronto dos dagas hicieron

De aquella alegría un cuadro de horror

(recitado)

Herido de muerte

Y en sangre bañao

Habló de este modo

El recién casao:

No es nada, mi gaucha;

No te asustes, mi alma…

A los dos peleando

Se nos fue el facón…

Siento que me llega

Un vientito helado

Aquí, de este lado

Sobre el corazón…

Llevame unas flores…

Andá a visitarme…

La tierra es muy fría

Pa' estar olvidao…

¡Adiosita, gaucha

Te estaré esperando!

¡Me voy apagando

De puro finao!

Al principio fue todo promesas…

La viuda lloraba, sin duda demás;

Pero al fin se le fue la tristeza

Y a su pobre gaucho no lo fue a ver más

¡Con razón que en las noches 'e tormenta

Se escucha patente, la voz del finao

Que la llama diciendo: ¡Lucinda

Estoy muy solito, llegate a mi lao!

Олар кедей Контерасты өлтірді!

Ол жаңа ғана үйленді!

Сенбеу керек болса!

Хуан Луз Мала, қақпадан секірді

Ал ол өз әйелін алуға келді...

Бұл «Ла Хазанья» бөлмесінің ауласында болды.

Fiesta 'e los novios тамаша болды;

Бірақ кенеттен екі қанжар пайда болды

Бұл қуаныштан сұмдық сурет

(оқу)

Өлім жарақаты

Және қанға шомылды

осылай сөйледі

Жаңадан үйленген:

Бұл ештеңе емес, менің гаучам;

Қорықпа жаным...

ұрысып жатқан екеумізге

Біз факоннан айырылдық...

Оның маған келгенін сеземін

мұзды жел

мына жақта

Жүрек туралы...

Маған гүл әкеліңіз...

Маған қонаққа кел...

жер өте суық

Ұмыту үшін...

Сау бол, Гауча

Мен күтемін!

Мен өшіріп жатырмын

Таза жақсы!

Бастапқыда бәрі уәде болды...

Жесір жылап жіберді, әрине, тым көп;

Бірақ ақыры қайғы оны тастап кетті

Ал ол енді өзінің бейшара гаучосын көруге бармады

Дауылды түндерде бұл таңқаларлық емес

Бұл патент, финао дауысы естіледі

Бұл оның сөзін шақырады: Лусинда

Мен өте жалғызбын, жаныма кел!