Holofotes - João Bosco

Desde o fim da nossa história

Eu já segui navios

Aviões e holofotes pela noite afora

Me fissuram tantos signos

E selvas, portos, places

Línguas, sexos, olhos

De amazonas que inventei

Dias sem carinho

Só que não me desespero

Rango alumínio, ar, pedra, carvão e ferro

Eu lhe ofereço

Essas coisas que enumero

Quando fantasio

É quando sou mais sincero

Eis a Babylônia, amor

E eis Babel aqui

Algo da insônia

Do seu sonho antigo em mim

Eis aqui o meu presente

De navios e aviões

Holofotes, noites afora

E fissuras e invenções

Tudo isso é pra queimar-se

Combustível pra se gastar

O carvão, o desespero

O alumínio e o coração

Тарихымыздың соңынан бері

Мен қазірдің өзінде кемелердің соңынан ердім

Ұшақтар мен прожекторлар түні бойы

Көптеген белгілер мені сындырады

Джунглилер, порттар, орындар

Тілдер, жыныстар, көздер

Амазонкадан мен ойлап таптым

махаббатсыз күндер

Мен жай ғана үмітімді үзбеймін

Алюминий, ауа, тас, көмір және темір

Мен сізге ұсынамын

Бұл нәрселерді мен санаймын

мен қиялдаған кезде

Міне, мен ең шыншылмын

Міне, Вавилон, махаббат

Міне, Бабыл

Ұйқысыздықтан бір нәрсе

Мендегі бұрынғы арманың

Міне менің сыйлығым

Кемелер мен ұшақтар

Прожекторлар, түнгі демалыс

Және жарықтар мен  өнертабыстар

Мұның бәрі жану үшін

Қолданылатын отын

Көмір, үмітсіздік

Алюминий және жүрек