Dangling Conversation - Joan Baez

It’s a still life water color

Of a now late afternoon

As the sun shines through the curtained lace

And shadows wash the room

And we sit and drink our coffee

Couched in our indifference

Like shells upon the shore

You can hear the ocean roar

In the dangling conversation

And the superficial sighs

The borders of our lives

And you read your Emily Dickinson

And I my Robert Frost

And we note our place with bookmarkers

That measure what we’ve lost

Like a poem poorly written

We are verses out of rhythm

Couplets out of rhyme

In syncopated time

And the dangled conversation

And the superficial sighs

Are the borders of our lives

Yes, we speak of things that matter

With words that must be said

«Can analysis be worthwhile?»

«Is the church really dead?»

And how the room is softly faded

And I only kiss your shadow

I cannot feel your hand

You’re a stranger now unto me

Lost in the dangling conversation

And the superficial sighs

That are the borders of our lives

Бұл натюрморттың су түсі

Бір күннің екінші жартысында

Перделенген шілтер арқылы күн сәулесін түсіргенде

Ал көлеңкелер бөлмені жуады

Біз отырып, кофе ішеміз

Біздің немқұрайлылығымыз

Жағадағы снарядтар сияқты

Сіз мұхиттың гүрілдегенін естисіз

Салбыраған әңгімеде

Ал үстірт күрсінулер

Біздің өміріміздің шекаралары

Ал сіз Эмили Дикинсоныңызды оқыдыңыз

Ал мен Роберт Фростым

Біз орнымызды бетбелгілермен белгілейміз

Бұл біздің жоғалтқанымызды өлшейді

Нашар жазылған өлең сияқты

Біз ырғағымыз жоқ

Үнтаспадан шыққан жұптар

Синкопталған уақытта

Әрі салбыраған әңгіме

Ал үстірт күрсінулер

Біздің өміріміздің шекаралары

Иә, біз маңызды нәрселер туралы айтамыз

Айтылуы тиіс сөздермен 

«Талдау пайдалы болуы мүмкін бе?»

«Шіркеу шынымен өлді ме?»

Бөлменің қалай жұмсақ бозарғанын

Мен тек сенің көлеңкеңді сүйемін

Мен сенің қолыңды сезе алмаймын

Сіз қазір мен үшін бейтаныс адамсыз

Салбыраған әңгімеде  адасып қалды

Ал үстірт күрсінулер

Бұл біздің өміріміздің шекаралары