Scenario - Jethro Tull

In our of ancient times,

Stood a lone friend of mine.

Reflected by the ever-burning sigh

Of God, who happened by.

And in the dawn, there came the song

Of some sweet lady singing in his ear,

«Your God has gone,

And from now on

You’ll have to learn to hate the things you fear.»

We want to know, are we inside the womb

Of passion plays and by righteousness consumed,

Or just in life’s contentment of our souls?

And so began the age of man.

Well he left his body in the sand.

The glass is raised to a god of high,

Smiled upon them from the sky.

So take the stage,

Spin down the ages, loose the passion,

Spill the rage upon your son

Who holds the gun up to your head,

The play’s begun.

And God the director smells a rat,

Pulls another rabbit from his hat,

Sniffs the air, and says, «That's that, I’m going.»

Біздің ежелгі дәуірімізде,

Менің жалғыз досым болды.

Үнемі жанып тұрған күрсінуден көрінеді

Құдайдан, кім болған.

Таң атқанда ән келді

Құлағында ән айтатын тәтті ханымның,

«Құдайың кетті,

Ал қазірден бастап

Сіз қорқатын нәрселерді жек көруді үйренуіңіз керек.»

Біз білгіміз келеді, біз құрсақтаста тұрмыз

Құмарлықтың ойындары мен жұмылған әділдікпен ,

Әлде тек өмір жан     қанағат    ме?

Сонымен, адам жасы басталды.

Ол денесін құмда қалдырды.

Шыны жоғары құдай  көтерілген,

Оларға аспаннан күлді.

Сондықтан сахнаға шық,

Ғасырларды айналдырыңыз, құмарлықты жоғалтыңыз,

Ашуды ұлыңызға төгіңіз

Кім мылтықты басыңызға дейін ұстайды,

Спектакль басталды.

Құдай директор егеуқұйрықтың иісін сезеді,

Қалпағынан басқа қоянды суырып алады,

Ауаны иіскеп: «Болды, мен барамын» дейді.