Mahler: Das Lied von der Erde - Der Einsame im Herbst - Jessye Norman, London Symphony Orchestra, Sir Colin Davis

Herbstnebel wallen bläulich überm See;

Vom Reif bezogen stehen alle Gräser;

Man meint, ein Künstler habe Staub von Jade

Über die feinen Blüten ausgestreut

Der süße Duft der Blumen ist verflogen;

Ein kalter Wind beugt ihre Stengel nieder

Bald werden die verwelkten, goldnen Blätter

Der Lotosblüten auf dem Wasser ziehn

Mein Herz ist müde.

Meine kleine Lampe

Erlosch mit Knistern, es gemahnt mich an den Schlaf

Ich komm zu dir, traute Ruhestätte!

Ja, gib mir Ruh, ich hab Erquickung not!

Ich weine viel in meinen Einsamkeiten

Der Herbst in meinem Herzen währt zu lange

Sonne der Liebe, willst du nie mehr scheinen

Um meine bittern Tränen mild aufzutrocknen?

Көл үстінде күзгі тұман көгеріп тұрады;

Барлық шөптер қыраумен жабылған;

Суретшіге нефриттің шаңы бар дейді

Керемет гүлдердің үстіне шашылған

Гүлдердің тәтті хош иісі кетті;

Салқын жел олардың сабақтарын төмен түсіреді

Көп ұзамай солған алтын жапырақтар

Суға лотос гүлдерін салғандар

менің жүрегім шаршады

менің кішкентай шамым

Шырылдап сөніп, ұйқыны еске түсіреді

Мен саған келдім, тәтті мекен!

Иә, маған демалыңыз, маған сергіту керек!

Мен жалғыздықта көп жылаймын

Менің жүрегімдегі күз тым ұзаққа созылады

Махаббат шуағы, сен енді ешқашан жарқырамайсың

Ащы көз жасымды ақырын кептіру үшін бе?