Out of the Fire - Iris DeMent

On a gravel back-road, down deep in the Fall

So long ago, yet how well I recall

My Grandfather’s green truck with the rusted-out rims

And me on the seat, between my Mamma and him

How we rattled along, until the old Ford, it stalled

And Momma said «Jump on out, pick you a big cotton ball»

An Autumn leaf scraped its way across the road

We were headed back home

See the proud, thrusting, curve of the robin’s red breast

Out gathering worms to return to her nest

The lavender haze at the first light of dawn

A woman’s clear voice lilting in song

And all the fine words our poets have said

The sparkling dew upon the spider’s silk web!

Does one matter more?

Does one matter less?

Who of us can say?

The tents are rolled up, the Revival’s left town

All that remains is the fine sawdust ground

Still wet from the tears that fell from the eyes

Of folks too far down to hang back in pride

And I am here, too, like I always was:

Deep in the pain, strong in the love

Still singing my prayer to Heaven above

Heartfelt and true

Once you were the dawn, the dusk, and the light

Without the dream of holding you tight

My days turned to black, I could hardly take breath

I stumbled my way thru a fate worse than death

But like the Phoenix that rose right out of the fire

I came back too, from a bed of desire

And shook from my wings the ash from the pyre

And headed back home

Қиыршық тас жолдың үстінде, Күздің тереңінде

Ұзақ уақыт бұрын, әлі есімде

 Атамның дөңгелектері тот басқан жасыл жүк көлігі

Мен болсам, анам мен оның ортасында отырмын

Ескі Форд тоқтағанша, біз қалай дірілдеп жүрдік

Ал анам «Сыртқа секіріп, үлкен мақта жина» деді.

Күзгі жапырақ жолды кесіп өтті

Біз үйге қайттық

Робиннің қызыл кеудесінің мақтаншақ, итермелейтін қисығын қараңыз

Ұясына оралу үшін құрттарды жинап жатыр

Таңның алғашқы жарығында лаванда тұман

Әнде дірілдеген әйелдің анық дауысы

Ақындарымыз айтқан тамаша сөздердің бәрі

Өрмекшінің жібек торындағы жарқыраған шық!

Біреуі маңыздырақ па?

Біреуі маңызды емес пе?

Кім айта аламыз?

Шатырлар тігілген, Қайта өрлеудің сол қаласы

Қалған  жақ үгінділер

Көзінен аққан жастан әлі дымқыл

Мақтанышқа ілулі тұрған адамдар

Мен де бұрынғыдай осындамын:

Қайғыда терең, махаббатта күшті

Менің дұғамды жоғарыдағы аспанға ән айтады

Шын жүректен және шынайы

Бір кездері таңның атысы, ымыртының, нұры едің

Сізді қатты ұстауды армансыз

Күндерім қара                                                                                             |

Мен өлімнен де ауыр тағдырдан сүріндім

Бірақ өрттен көтерілген Феникс сияқты

Мен де жаман  төсегінен                                                                                                                                                                                                          |

Қанаттарымнан пираның күлін сілкіндім

Және үйге қайтты