Luna - Иракли, Lika Star

Солнечных лучей ощущаешь прилив,

В прошлом оставляешь, как сотни других.

И уже не новость горизонта пропасть,

Растворяем шелки касаний твоих.

Пламенем рассвета сгорали тела,

Сожжены все чувства ночами дотла.

Встречи невозможности в тихой безнадежности,

Остаешься ты на небе снова одна.

Ты ведь знаешь, я одна,

Как одинокая луна.

Я не могу забыть тебя,

Я без тебя схожу с ума.

Ты ведь знаешь, я одна,

Как одинокая луна.

Я не могу забыть тебя,

Я без тебя схожу с ума.

«Будь со мною утром хотя-бы чуть-чуть», —

Я тебе кричу через млечный путь.

Губ огня касаюсь, днём испепеляюсь

И мечтаю ночь с тобой вернуть,

Где искрой рассвета сгорали тела.

Растворить любовь нам надежда дана.

К звёздам через тернии полночи, наверное,

В моём свете будешь, как прежде, нежна.

Ты ведь знаешь, я одна,

Как одинокая луна.

Я не могу забыть тебя,

Я без тебя схожу с ума.

Ты ведь знаешь, я одна,

Как одинокая луна.

Я не могу забыть тебя,

Я без тебя схожу с ума.

Снова зовет в дорогу

Ночь, не смыкая глаз.

Я, позабыв тревогу,

Мчусь, забывая страх.

Ночь опьяняет душу,

В доме моем темно.

Я ничего не вижу,

Мне уже все равно.

Следом за стрелками, все слишком нервно.

Сам от себя убегаю, наверное.

Гложет меня это чувство немое:

Будешь луною, но не со мною.

За горизонтом выйдешь на небо,

Будут тобой любоваться, а мне бы,

Мне бы рассвет на полжизни отсрочить,

Сердцебиение ночи.

Как никогда мы с тобой настоящие,

Чувствую губы, руки горячие,

Наши тела, словно сплетение,

Фотографирует сердце мгновения.

Наша любовь не венчалась успехом.

Боль откликнется эхом.

Только сейчас это нам не помеха.

Завтра посмотришь на прошлое сверху.

Ты ведь знаешь, я одна,

Как одинокая луна.

Я не могу забыть тебя,

Я без тебя схожу с ума.

Ты ведь знаешь, я одна,

Как одинокая луна.

Я не могу забыть тебя,

Я без тебя схожу с ума.

Күннің шуағын сезініңіз

Сіз жүздеген басқалар сияқты өткенге кетесіз.

Бұл енді тұңғиық көкжиектің жаңалығы емес,

Біз сенің жанасуыңның жібектерін ерітеміз.

Таңның жалыны денелерді өртеп жіберді,

Түнде барлық сезімдер күйіп кетеді.

Тыныш үмітсіздікте мүмкін емес кездесулер,

Сен тағы да көкте жалғызсың.

Менің жалғыз екенімді білесің

Жалғыз ай сияқты

Мен сені ұмыта алмаймын,

Сенсіз жынды болып барамын.

Менің жалғыз екенімді білесің

Жалғыз ай сияқты

Мен сені ұмыта алмаймын,

Сенсіз жынды болып барамын.

«Таңертең менімен аз да болса бол»

Саған айқайлаймын сүтті жол арқылы.

Отты ерінге тигіземін, түсте өртеп жіберемін

Мен сенімен түнді қайтаруды армандаймын,

Таңның ұшқынымен жанған денелер.

Сүйіспеншілікті жою үшін бізге үміт беріледі.

Түн ортасындағы тікенектер арқылы жұлдыздарға, сірә

Менің жарығымда сен бұрынғыдай нәзік боласың.

Менің жалғыз екенімді білесің

Жалғыз ай сияқты

Мен сені ұмыта алмаймын,

Сенсіз жынды болып барамын.

Менің жалғыз екенімді білесің

Жалғыз ай сияқты

Мен сені ұмыта алмаймын,

Сенсіз жынды болып барамын.

Жолда қайта қоңырау шалды

Көзіңді жұмбай түн.

Мен өз уайымымды ұмытамын,

Мен қорқынышты ұмытып, асығамын.

Түн жанды мас қылады

Менің үйімде қараңғы.

Мен ештеңе көріп тұрған жоқпын,

Маған енді бәрібір.

Көрсеткілерден кейін бәрі тым қобалжыды.

Мен өзімнен қашып жүрген шығармын.

Бұл мылқау сезім мені кеміреді:

Сіз ай боласыз, бірақ менімен емес.

Көкжиекте аспанға кетесің,

Олар сені таңдайды, бірақ мен

Таңның атуын жарты өмірге кешіктірер едім,

Түнгі жүрек соғысы.

Бұрын-соңды болмағандай, сен екеуміз шынайымыз,

Мен еріндер, қолдар ыстық,

Біздің денеміз өрім тәрізді

Сол сәттің жүрегін суретке түсіреді.

Біздің махаббатымыз сәтсіз болды.

Ауыруы жаңғырық болады.

Тек қазір бізге бұл кедергі емес.

Ертең өткенге биіктен қарайсың.

Менің жалғыз екенімді білесің

Жалғыз ай сияқты

Мен сені ұмыта алмаймын,

Сенсіз жынды болып барамын.

Менің жалғыз екенімді білесің

Жалғыз ай сияқты

Мен сені ұмыта алмаймын,

Сенсіз жынды болып барамын.