Всё правильно - Илья Орлов

Закрыты двери и глаза

Листок бумаги неисписанный

Всё возвращается назад

И снова обретает смысл, но Разрежут по краям цвета и звуки, как бумагой, чувства

И всё что было, не тая, я выплесну, и станет пусто

Слова закончатся и тишина

Уносит адреса и имена

От этих мыслей не уйти

И не проснуться улыбаясь мне

И где-то на своём пути

Не повернуть, не потерять свой след

И только серый цвет, и только серой пеленою небо

Под серым солнцем мира нет, нет прошлого, и я в нём не был

Воспоминаний резкий звук угас

Растаял тихим эхом громких фраз

Открыв глаза, раскрою дверь

И выйду в ночь дышать прохладою

Всё было, будет и теперь

Так много слов, так мало надо мне

Когда теряют смысл дни, а ночи дарят лишь усталость

Пустого города огни и сны, вот всё что мне осталось

Я вижу тех, кто навсегда со мной,

У каждого из них есть город свой

Жабық есіктер мен көздер

Жазылмаған бір жапырақ қағаз

Бәрі қайтып келеді

Тағы да мағынасы бар, бірақ түстер мен дыбыстар қағаз, сезімдер сияқты жиектер бойынша кесіледі

Мен болғанның бәрін ерімей лақтырып жіберемін, ол бос болады

Сөздер бітеді, үнсіз қалады

Мекен-жайлар мен атауларды алып жүреді

Сіз бұл ойлардан арыла алмайсыз

Ал маған күлімдеп оянба

Және жолда бір жерде

Айналма, ізіңді жоғалтпа

Және тек сұр түсті және тек сұр аспан пердесі

Сұр күннің астында дүние де, өткен де жоқ, мен оның ішінде болған жоқпын

Есте қалған өткір дыбыс өшті

Қатты сөз тіркестерінің тыныш жаңғырығымен еріген

Көзімді ашсам, есікті аш

Ал мен түнде салқын тыныс алу үшін шығамын

Бәрі болды, болады және қазір

Сөз көп, маған аз керек

Күндер мағынасын жоғалтқанда, ал түндер тек шаршауды береді

Бос қала шамдары мен армандар менде қалды

Менімен мәңгі бірге болғандарды көремін,

Олардың әрқайсысының өз қаласы бар