The Denial - Ice Ages

My eyes refuse to see

This pale sky filled with sorrow

The empty space we gain in melancholic dreams

My heart refused to count

The time I have till ending

To be a friend of dying leaves

My fate belongs the dark

This pain will leave no gashes

Closed eyes won’t ever see this pain

My lungs refuse to breath

And prefer suffocation

To never see this thing called life

Менің көзім көруден  бас тартады

Бұл бозғылт аспан қайғыға толы

Бос кеңістікті біз меланхолик армандарда аламыз

Жүрегім санаудан бас тартты

Менде соңына дейін бар уақыт

Өсіп бара жатқан жапырақтармен дос болу

Менің тағдырым қараңғылық

Бұл ауырсыну сызаттар қалдырмайды

Жұмылған көздер бұл ауруды ешқашан көрмейді

Менің өкпем тыныс алудан бас тартады

Және тұншығуды қалайды

Бұл өмір деп аталатын нәрсені ешқашан көрмеу