Дом - Грязь

Там где-то узор цветных площадей

Смеются вруны и зеваки

И дети роняют таких же детей

В задорной бессмысленной драке

Ты мог быть одним среди них,

Но в доме твоем нет дверей и окон

Он — злой недописанный стих

Отвернутый к городу боком

К тебе не приходит гостей

И соседей, посылок, записок и писем

Играет в углах с паутиною ветер

И стены шуршат, словно крысы

Когда-то на кухне красавица-мать

Готовила ужин и пела

Спешила тебя и супруга обнять

Теперь это — грезы из пепла

Здесь капает с крыши

И мутен оттенок вчерашней воды

Никто не услышит —

Тоска упирается комом в кадык

Гнетущая боль переломит

И ты навсегда одинок

В больном заколдованном доме

В больном заколдованном доме

Гнетущая боль переломит

И ты навсегда одинок

В больном заколдованном доме

В больном заколдованном доме

Ты помнишь, в то утро учился ходить

Счастливый ребенок и голос

Отца напевал твой любимый мотив

И дом был спокойствием полон

К забору беззубый, оборванный дед

Прилип и, кривляясь, промямлил:

«Пустите меня к вам на сон и обед»

Ладонь протянув к твоей маме

«Пустите», — кричал он и тряс бородой

Уродливый, сгорбленный, грязный, седой

И в доме запахло тоской и бедой

Сгустились тени и краски

Отец осерчал и прогнал старика

Прощаясь, тот зло ухмыльнулся

Уродство не стоит, мой друг, попрекать

Потом ты уснул и проснулся

Старик — одинокий завистливый маг

Искавший в пути себе крова

Всю ночь колдовал и сложил из бумаг

Подобие вашего дома

Гнетущая боль переломит

И ты навсегда одинок

В больном заколдованном доме

В больном заколдованном доме

Гнетущая боль переломит

И ты навсегда одинок

В больном заколдованном доме

В больном заколдованном доме

Сожмем его, жадно и долго икал

Забросив в костер две фигурки,

А утром твой дом стал телом старика

Таким безобразным и гулким

Сожрал его, жадно и долго икал

Забросив в костер две фигурки,

А утром твой дом стал телом старика

Таким безобразным и гулким

Бір жерде түрлі-түсті квадраттардың үлгісі бар

Күлкі өтірікшілер мен қарап тұрғандар

Ал балалар бірдей балаларды тастайды

Жалынды мағынасыз шайқаста

Сіз олардың бірі бола аласыз

Бірақ сіздің үйіңізде есік пен терезе жоқ

Ол бітпеген жаман өлең

Қалаға бір жаққа бұрылды

Сізге қонақ келмейді

Және көршілер, сәлемдемелер, жазбалар мен хаттар

Бұрыштарда жел өрмекпен ойнайды

Ал қабырғалар егеуқұйрықтар сияқты сыбдырлайды

Бір кездері ас үйде әдемі ана

Кешкі ас әзірлеп, ән айтты

Мен сені және әйеліңді құшақтап алуға асықтым

Енді бұл күлден шыққан армандар

Бұл жерде төбесінен тамшылап тұр

Ал кешегі судың көлеңкесі бұлыңғыр

Ешкім естімейді

Сағыныш Адамның алмасында бір түйірде жатыр

Қысатын ауырсыну бұзылады

Ал сен мәңгі жалғызсың

Ауру сиқырлы үйде

Ауру сиқырлы үйде

Қысатын ауырсыну бұзылады

Ал сен мәңгі жалғызсың

Ауру сиқырлы үйде

Ауру сиқырлы үйде

Есіңде ме, сол күні таңертең жүруді үйрендің

Бақытты бала және дауыс

Әке сенің сүйікті әуеніңді шырқады

Ал үй тыныштыққа толы болды

Шарбаққа тісі жоқ, жыртық ата

Ол кептеліп қалды да, мырс етіп күбірледі:

«Мен саған ұйықтауға және кешкі асқа барайын»

Анаңа алақан созып

«Мені жіберіңізші» деп айқайлап, сақалын шайқады

Ұсқынсыз, еңкейген, кір, сұр шаш

Ал үйден мұң мен бақытсыздық иісі аңқып тұрды

Көлеңкелер мен түстер қалыңдады

Әкесі ашуланып, қарияны қуып жіберді

Қоштасып, жаман күлді

Шіркіннің қадірі жоқ, құрбым, сөк

Сосын ұйықтап қалып, оянып кеттің

Қарт жалғыз қызғаныш сиқыршы

Жол бойында баспана іздеу

Түні бойы мен қағаздан бүктедім

Сіздің үйіңізге ұқсастық

Қысатын ауырсыну бұзылады

Ал сен мәңгі жалғызсың

Ауру сиқырлы үйде

Ауру сиқырлы үйде

Қысатын ауырсыну бұзылады

Ал сен мәңгі жалғызсың

Ауру сиқырлы үйде

Ауру сиқырлы үйде

Қысып алайық, ашкөздікпен және ұзақ уақыт бойы ықыласты

Отқа екі мүсінше лақтырып,

Ал таңертең үйіңіз қарттың денесіне айналды

Сондай ұсқынсыз және шулы

Мен оны ашкөздікпен жедім, ұзақ уақыт ықыластым

Отқа екі мүсінше лақтырып,

Ал таңертең үйіңіз қарттың денесіне айналды

Сондай ұсқынсыз және шулы