Ur Djupet - Finntroll

Förbannad och glömd

Evigheten, ensamheten

Jag tog mina steg

Sista men första

Tusen och trettio steg

Mot jördkarnans Brinnande valv

Den skalv, den skalv

Da visade sig, modern i djupet

Sa dold, sa hemig

Om henne jag talt inget mer

Ty om moderns visdom sjunga

Inte en levande själ

Ur vad jag trott

Min undergang bliva, jag steg och kände kyla

Ett ljus sa längtat

Ett ljus sa ljuvt

Jag sprang ner en älg

Under manens skära

Drack dess livssaft sa het

Som djupjordens glöd

Den brände mitt svalg

Ilskan klöste och mitt hjärta brann

Hämndens tid kommit

Ty blod för blod

Var hämndens hamn

Da ristade jag mitt skinn

Med urgudens namn

Med urgudens namn

Jag sprang ner en älg

Under manens skära

Drack dess livssaft sa het

Som djupjordens glöd

Den brände mitt svalg

From The Deep

Damned and forgotten

Eternity, loneliness

I walked the steps

Last and first

A thousand and thirty steps

Towards the burning chambers of the deep

The tremors, the tremors

Then appeared the mother of the deep

So hidden, so secret

About her I say no more

Of the mothers wisdom sings

No living soul

From what I thought

Would be my demise, I arose and felt the cold

A light so yearned

A light so soothing

I took down a moose

Under the crescent of the moon

And drank its lifeblood so warm

Like the embers of the deep

It burned in my throat

Rage slashing and heart burning

The time of vengeance has come

Blood for blood

Was the shape of vengeance

I etched into my skin

The name of the ancient God

The name of the ancient God

I took down a moose

Under the crescent of the moon

And drank its lifeblood so warm

Like the embers of the deep

It burned in my throat

Қарғыс атқан және ұмытылған

Мәңгілік, жалғыздық

Мен қадамдарымды жасадым

Соңғы, бірақ бірінші

Бір мың отыз қадам

Жер ядросының жанып жатқан қоймасына қарай

Ол шайқалды, ол шайқалды

Содан кейін ол тереңдігі заманауи болып шықты

Сондай жасырын, соншалықты жарты

Ол туралы мен артық ештеңе айтпадым

Өйткені ананың даналығы жырланса

Тірі жан емес

Мен ойлағанымнан

Менің құлдырауым болды, мен көтерілдім және суып кеттім

— деді шырақ сағынышпен

Шам тәтті деді

Мен бұланға жүгірдім

Ер адамның кесіндісінің астында

Оның өмір шырынын сондай ыстық ішті

Терең жердің жарқырауы сияқты

Тамағымды күйдіріп жіберді

Ашу басылып, жүрегім өртеніп кетті

Кек алатын уақыт келді

Қан үшін қан үшін

Кек порты болды

Содан кейін мен терімді ойып алдым

Ежелгі құдайдың атымен

Ежелгі құдайдың атымен

Мен бұланға жүгірдім

Ер адамның кесіндісінің астында

Оның өмір шырынын сондай ыстық ішті

Терең жердің жарқырауы сияқты

Тамағымды күйдіріп жіберді

Тереңнен

Қарғыс атқан және ұмытылған

Мәңгілік, жалғыздық

Мен баспалдақпен жүрдім

Соңғы және бірінші

Мың отыз қадам

Тереңдіктің жанып жатқан камераларына қарай

Дүрбелеңдер, дүмпулер

Сонда тереңнің анасы пайда болды

Сондай жасырын, соншалықты құпия

Ол туралы мен артық айтпаймын

Аналардың даналығы жырланады

Тірі жан жоқ

Мен ойлағанымнан

Менің өлімім болар ма еді, мен тұрып, суықты сезіндім

Жарық соншалықты аңсады

Сондай тыныштандыратын жарық

Мен бұлан түсірдім

Айдың жарты айының астында

Оның өмірлік қанын соншалықты ыстық ішті

Тереңнің шоғы сияқты

Тамағымда күйіп кетті

Қаһарлы ашу және жүректі күйдіру

Кек алатын уақыт келді

Қан үшін қан

Кек алудың пішіні болды

Мен теріме сызып тастадым

Ежелгі Құдайдың аты

Ежелгі Құдайдың аты

Мен бұлан түсірдім

Айдың жарты айының астында

Оның өмірлік қанын соншалықты ыстық ішті

Тереңнің шоғы сияқты

Тамағымда күйіп кетті