Beyaz Entari - Fikret Kızılok

Bir sabah beyaz bir entari giydirildi bana

Sırmalı bir sarık ve elimde yaldızlı bir dal

Annem dua etti

Ben de babamın ve Hoca Efendi’nin ellerini öpüp

Okula gönderildim

Beyaz, kemerli, loş bir oda

Rahlede bir Kur’an

Hoca kelamını anlatmaya başladı

Anlayamadığım bir dilden okuyup

Dizlerimin üstünde yazmaya çalışıyordum

Kemiklerim sızlardı

Ayakta yazmak istemezdim

Hoca tok sesiyle emrederdi

«Otur»

«Ama böyle yazmak zor oluyor, dizlerim acıyor», deyince

«Bana karşı mı geliyorsun?», dedi

Ben de, «Evet» dedim

Sonra babam bni bir başka okula gönderdi

Şemsi Efendi’nin özl, laik okuluna

Burası daha iç açıcıydı

Yan yana sıralar, daha aydınlık

Üstelik dizlerim artık acımıyor

Бір күні таңертең мен ақ халат киіп алдым

Қолымдағы тақия мен алтын жалатылған бұтақ

анам дұға етті

Мен әкем мен Қожа Ефендидің қолдарын сүйдім.

Мені мектепке жіберді

Ақ, доғалы, күңгірт бөлме

Рахледегі Құран

Мұғалім өз сөзін айта бастады.

Мен түсінбейтін тілде оқу

Тізерлеп жазуға тырыстым

сүйектерім ауырды

Мен тұрып жазғым келмейді

Қожа бар дауысымен әмір етті

«Отыру»

«Бірақ бұлай жазу қиын, тізем ауырды» десем,

«Сіз маған қарсы тұрасыз ба?» деді ол.

Мен де иә дедім

Содан әкем мені басқа мектепке берді

Шемси Эфендидің жеке, зайырлы мектебі

Бұл жер көбірек жүрекке жылы тиді

Қатар қатар, жарқынырақ

Оның үстіне тізем енді ауырмайды