Suficiente - Felipe Santos

Nada está bien, tú ya no estás

Y el teléfono no quiere sonar

O fuiste tú quien lo olvidó

Nada está bien, tú ya no estás

Y el teléfono no quiere sonar

O fuiste tú quien lo olvidó

No sé qué hacer para ignorar

Que a ti se te hace fácil olvidar

Que diste tú lo que dé yo

Y disfracé lo malo de casualidad

Y me inventaba en tus mentiras la verdad

Viví mi sueño hasta que me dijiste: «no te quiero más»

Y sin mirar me dices que te vas…

Y duele porque no me queda nada, todo te lo di

Y no me alcanza para ti, no tengo nada más que dar

Cómo me duele no ser suficiente

Y nunca voy a dejar de extrañarte, no voy a mentir

Eso lo dejo para ti, no tienes nada que explicar

Yo ya entendí que no soy suficiente

Siempre temí la soledad y el domingo me grita que no estás

Quiero llamar… o mejor no…

Mejor te canto esa canción que te jura que te voy a olvidar

Aunque al final yo sé que no

(poco a poco entenderé que nunca volverás)

Y disfracé lo malo de casualidad

Y me inventaba en tus mentiras la verdad

Viví mi sueño hasta que me dijiste: «no te quiero más»

Y sin mirar me dices que te vas…

Y duele porque no me queda nada, todo te lo di

Y no me alcanza para ti, no tengo nada más que dar

Como me duele no ser suficiente

Y nunca voy a dejar de extrañarte, no voy a mentir

Eso lo dejo para ti, no tienes nada que explicar

Yo ya entendí que no soy suficiente

Viví mi sueño hasta que me dijiste: «no te quiero más»

Y sin mirar me dices que te vas… (no…)

Y duele porque no me queda nada, todo te lo di

Y no me alcanza para ti, no tengo nada más que dar

Cómo me duele no ser suficiente

Y nunca voy a dejar de extrañarte, no voy a mentir

Eso lo dejo para ti, no tienes nada que explicar

Yo ya entendí que no soy suficiente

No tienes nada que explicar

Cómo me duele no ser suficiente

Cómo me duele no ser suficiente

Ештеңе жақсы емес, сен енді жоқсың

Ал телефон шырылдағысы келмейді

Әлде ұмытқан сен бе

Ештеңе жақсы емес, сен енді жоқсың

Ал телефон шырылдағысы келмейді

Әлде ұмытқан сен бе

Мен елемеу үшін не істерімді білмеймін

Бұл сізге ұмыту оңай

Менің бергенімді сен бергеніңді

Ал мен жамандықты кездейсоқтық деп жасырдым

Мен сенің өтірігіңнен шындықты ойлап таптым

Мен арманымды сен маған айтқанша өмір сүрдім: «Мен сені енді сүймеймін»

Ал сен маған қарамай кететініңді айтасың...

Ал жаным ауырады, өйткені менде ештеңе қалмады, мен саған бәрін бердім

Ал мен саған жетпеймін, басқа беретін ештеңем жоқ

Жетпегенім маған қалай ауырады

Мен сені сағынуды ешқашан тоқтатпаймын, өтірік айтпаймын

Мұны сізге қалдырамын, түсіндіретін ештеңе жоқ

Мен жеткіліксіз екенімді түсіндім

Мен әрқашан жалғыздықтан қорқатынмын және жексенбіде ол маған сен жоқсың деп айғайлайды

Мен қоңырау шалғым келеді... немесе жақсырақ...

Мен сені ұмытамын деп ант еткен әнді айтқаным жақсы

Соңында олай емес екенін білемін

(бірте-бірте мен сенің ешқашан оралмайтыныңды түсінемін)

Ал мен жамандықты кездейсоқтық деп жасырдым

Мен сенің өтірігіңнен шындықты ойлап таптым

Мен арманымды сен маған айтқанша өмір сүрдім: «Мен сені енді сүймеймін»

Ал сен маған қарамай кететініңді айтасың...

Ал жаным ауырады, өйткені менде ештеңе қалмады, мен саған бәрін бердім

Ал мен саған жетпеймін, басқа беретін ештеңем жоқ

жетпегені қалай ауырады

Мен сені сағынуды ешқашан тоқтатпаймын, өтірік айтпаймын

Мұны сізге қалдырамын, түсіндіретін ештеңе жоқ

Мен жеткіліксіз екенімді түсіндім

Мен арманымды сен маған айтқанша өмір сүрдім: «Мен сені енді сүймеймін»

Ал сен маған қарамай кететініңді айтасың... (жоқ...)

Ал жаным ауырады, өйткені менде ештеңе қалмады, мен саған бәрін бердім

Ал мен саған жетпеймін, басқа беретін ештеңем жоқ

Жетпегенім маған қалай ауырады

Мен сені сағынуды ешқашан тоқтатпаймын, өтірік айтпаймын

Мұны сізге қалдырамын, түсіндіретін ештеңе жоқ

Мен жеткіліксіз екенімді түсіндім

түсіндіретін ештеңе жоқ

Жетпегенім маған қалай ауырады

Жетпегенім маған қалай ауырады