Svanesang - Fejd

I eldens sken kan jag skönja dig

En skugga utav lågors lek

Ej mer skall jag få möta din blick och få krama din fasta hand

Upp mot skyn böljar röken fram i ett hav utan land

I bålets glöd fräser runor fram, tyd dem om du kan

Runt i ring jag dansar omkring, jag hetsar blodet varmt

Trumman min dånar vilt ich skönt, hettan slår sig lös

Galdrar svuros vid ättens band, en baneman jag fann

Rygg mot rygg över fjärran hav, en högrest tall du var

Vet du nu eller ej

Vid urbergets rot mullrar jordens sång

Ett varsel så mäktigt av tidens gång

Vid moderns barm vi styrkte varann, ur källornas brunn vi drack

Spörj mig nu där jag allena stå på klipphäll svart över smärtans sår

Hör min stämma så hes och spröd av sorgens spjut jag sköts

Nu av tråd danas ödets varp, en skimrande väv av livets allt

Upp på en skinande sköld vi bars vi två utav far

Kroppe skälver av vanmakts rus, svetten flödar med helgad sejd

En långt uti dunkelt fång, bakom mörker ser jag ljus

Vet du nu eller ej

Blottat sinne över väglöst land

En herrelös vind bortom dödas hägn

I köldens spår isas varje tå, i de världar jag skola gå

Kom alla krafter från söder och norr, vilda sejddjur visa er nu

För i denna härd skall ett svärd bli smitt, härdat i mitt blod

Över land, över hav

Jag skall finna en baneman

Över land, över hav

Jag flyger i örneham

От жарығында мен сені көремін

Жалын ойынынан түскен көлеңке

Енді мен сенің көзқарасыңды қарсы алмаймын және қатты қолыңды қыспаймын

Аспанға қарсы түтін құрлықсыз теңізде бұрқырайды

Жалынның жарқырауында рундар алға қарай жылжиды, мүмкін болса, оларды түсіндіріңіз

Сақинаның айналасында билеймін, Қанды қызып араластырамын

Менің барабаным керемет және әдемі күркіреді, жылу босатылады

Галдрар мен тапқан трек адамы отбасылық топпен ант береді

Алыстағы теңіздің үстінде, ең биік қарағай сен едің

Қазір білесің бе, жоқ па

Тас түбінде жер жыры дірілдейді

Уақыт өте күшті ескерту

Ананың төсінде бір-бірімізді нығайттық, Бұлақтардың құдығынан сусындадық

Енді меннен сұраңызшы, мен ауырған жараның үстінде қара тас тақтайшаның үстінде жалғыз тұрғанымды қайдам

Менің атылған мұң найзасынан соншалықты қарлыққан және сынғыш дауысымды естіңіз

Енді тағдырдың бұрылысы жіптен, өмірдегі барлық нәрсенің жарқыраған торынан құралады

Жарқыраған қалқанда екеумізді әкеміз көтеріп әкетті

Әлсіздіктің мастығынан дене дірілдейді, қасиетті сейдпен тер ағады.

Алыстағы қараңғы тұтқын, қараңғылықтың артында мен жарық көремін

Қазір білесің бе, жоқ па

Жолсыз жерге жалаң ақыл

Өлгендер шарбағынан арғы бетке соққан жел

Суықтың ізімен, әр саусақ мұздады, Мен жүремін әлемдерде

Оңтүстік пен солтүстіктен барлық күштер келіңіз, жабайы омыртқалылар сізге қазір көрсетеді

Өйткені бұл ошақта семсер соғылады, менің қанымда шыңдалады

Құрлық үстінде, теңіз үстінде

Мен трек адам табамын

Құрлық үстінде, теңіз үстінде

Мен бүркіт ветчинасымен ұшамын