Epitaph - Fates Warning

Isolation freezes my life, coldness grips my heart

Trapped within a world, a world apart

Desolate am I, a tempest raging silently

Lost a barren adrift at sea

Catatonic state, it sharpens life’s depressing edge

The clamor draws me closer to the ledge

As I gaze upon this burning world I curse this life

A life through which I’m hurled

Lies, lies upon this side and that

Truthless violence deception mourned by the wise

Thousands of voices drowning out his own

In a popular torrent of lies upon lies

Turn to stone

So intense the pain that has crawled

From the bleeding corpse of pleasure

That feeds the worm the writhes

Inside my brain

In the deep of night it stirs again

In the heart of the sleeper

From the crack of dawn I wake to curse

The rising of the sun

Every life is built on hope

Now my dreams have surely passed

Inner voices haunt my numbered days

Darkness calls me with her laughs

Torn between life and death inertia

Fills my soul

No will to be nor pride to care

Reapers take your toll

Strangers cast a menacing glance as

Existence I defy

Shatter their dream like world I’m not

Afraid to die

Torn between life and death inertia

Fills my soul

No will to be nor pride to care

Reapers take your toll

Strangers cast a menacing glance as

Existence I defy

Shatter their dream like world I’m not

Afraid to die

Omen bird soars the desert land to the castle

Of idolence, there lies the shadow of a man

See the colored flowers and marble towers

They fade to brown

Like the unknown inscribed in stone

He’s abandoned, abandoned flesh and bones

He’s lost in silence swallowed in vastness

Drowned in the depths of a meaningless past

Оқшаулау өмірімді мұздатады, жүрегімді суық ұстайды

Бір бір бір бір дүние ішінде қалып

Мен қаңырап қалдым, үнсіз дүбірлі дауыл

Теңізде таңқыр       жоғалды

Кататоникалық күй, өмірдің күйзеліс шегін қайрайды

Дауыс мені төбеге жақындатады

Мен осы жанып жатқан дүниеге                                                өмірге  қарғыс айтамын

Мені қиналған өмір

Өтірік, анау-мынау деген

Ақылсыз зорлық-зомбылық алдау

Мыңдаған дауыстарды басып тастайды

Өтірік үстінен өтіріктің танымал  тасқынында

Тасқа  бұрылыңыз

Созылмалы ауырсыну соншалықты күшті

Қансырап жатқан ләззат мәйітінен

Бұл құртты қоректендіреді

Мидың ішінде

Түннің қараңғысында ол қайтадан қозғалады

Ұйқыдағы адамның жүрегінде

Таң атқаннан қарғыс айтып оянамын

Күннің  шығуы

Әрбір өмір  үміт    құрылады

Енді армандарым орындалды

Ішкі дауыстар менің сандаған күндерімді қудалайды

Қараңғылық мені күлкімен шақырады

Өмір мен өлім арасындағы инерция

Жанымды  толтырады

Күтім жасауға да, мақтанбайды

Орақшылар шығыныңды алады

Бейтаныс адамдар қауіп төндіретіндей қарады

Мен қарсымын

Мен емес сияқты олардың арманын бұзыңыз

Өлуден қорқады

Өмір мен өлім арасындағы инерция

Жанымды  толтырады

Күтім жасауға да, мақтанбайды

Орақшылар шығыныңды алады

Бейтаныс адамдар қауіп төндіретіндей қарады

Мен қарсымын

Мен емес сияқты олардың арманын бұзыңыз

Өлуден қорқады

Омен құсы шөл далада  қамалға  ұшып келеді

Пұтсыздықтың адамның көлеңкесі жатады

Түрлі-түсті гүлдер мен мәрмәр мұнараларды қараңыз

Олар қоңыр түске боялады

Тасқа жазылған белгісіз сияқты

Ол тастанды, тастанды ет пен сүйек

Ол тыныштықта адасып, кеңдікке жұтылды

Өткеннің мағынасыз тереңдігіне батырылды