Figli di nessuno (Amianto) - Fabrizio Moro, Anastasio

Scrivere, trascrivere la vita

Segnare il tuo passaggio con un coltello

Spinto a forza sopra ad ogni tua ferita

Guardare con gli occhi che bruciano

Mentre un giorno sorge o va in frantumi

Sentirsi dire: «Merda, smetti, smetti, smetti»

Di fare quello che fai

Di dire quello che vuoi

Tu non devi giudicare mai nessuno

Se non vivi i cazzi suoi

Se non sai che nei talloni sono nate le vesciche

Per la strada fatta a piedi

Che ogni metro di successo ha un caro prezzo

Noi siamo in mezzo

Fra una partenza ed un traguardo che si è infranto

Noi siamo corpi nell’amianto

Rispetto a te pezzo di fango siamo vivi

Affamati e nel digiuno

Noi siamo figli di nessuno

Noi siamo figli di nessuno

Noi siamo figli di nessuno

Figli di depressione nel bene e nel male

Di odio e rabbia nei confronti di ogni forma istituzionale

Lasciati a giocare fra le pecore fuori casa, soli

Figli di madri fragili, insicure e un po' volubili

Figli di sette Peroni fredde alla vigilia di Natale

Di percorsi di recupero per alcolismo adolescenziale

Di porte chiuse in faccia

Di «le faremo sapere»

Di panni stesi la notte mentre ripeti

Che ti sei rotto il cazzo

Noi siamo in mezzo

Fra la purezza e l’inquietudine di un santo

Noi siamo corpi nell’amianto

Rispetto a te pezzo di fango siamo vivi

E tu non sei opportuno

Noi siamo figli di nessuno

Noi siamo figli di nessuno

Benvenuto al mondo, stronzo, piangi, bravo

Fallo oggi che domani festeggiamo

E piangi ancora col cordone e non parli

Domani c’hai vent’anni con i tarli nella testa

E con la voglia di far festa con i compagni

E sono trent’anni, pensa

Scrivi trenta con il dito sulla condensa

Io che non ho mai capito cosa compensa

Questo vuoto sconfinato

Sento puzza di bruciato nella mia testa

Imbucato nella mia festa

Vado via presto, ma suvvia resta

Voglio solo prender fiato nella tempesta

Ma noi figli ci viviamo nella tempesta

Siamo soli nella tempesta

E dimmi cosa resta

Quando cala il vento dimmi cosa resta

Giorni migliori arriveranno

Lascio parlare tutti quelli che non sanno

Giorni più duri, io non mi spezzo

La mia bellezza nasce dal vostro disprezzo

Noi siamo in mezzo

Fra una partenza ed un traguardo che si è infranto

Noi siamo corpi nell’amianto

Rispetto a te pezzo di fango siamo vivi

Affamati e nel digiuno

Noi siamo figli di nessuno

Noi siamo figli di nessuno

Noi siamo figli di nessuno

Figli, figli, figli, figli, figli

Noi siamo figli di nessuno

Жазыңыз, өмірді транскрипциялаңыз

Жолыңызды пышақпен белгілеңіз

Сіздің әрбір жараңызды күшпен итеріңіз

Жанып тұрған көздерімен қараңыз

Бір күні көтеріледі немесе бұзылады

Айтылады: «Тоқ, тоқта, тоқта, тоқта»

Сіз істеп жатқан нәрсені істеу үшін

Қалағаныңды айту үшін

Сіз ешкімді ешқашан соттамауыңыз керек

Егер сіз оның әтештерімен өмір сүрмесеңіз

Егер сіз өкшеде көпіршіктердің пайда болғанын білмесеңіз

Жаяу жасалған жол үшін

Табыстың әрбір метрінің бағасы жоғары

Біз ортасындамыз

Кету мен бұзылған мақсаттың арасында

Біз асбесттегі денеміз

Сізбен салыстырғанда біз тіріміз

Аш және ораза

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Жақсы немесе жаман депрессияға ұшыраған балалар

Барлық институционалдық нысандарға деген өшпенділік пен ашу

Үй сыртындағы қойлардың арасында ойнауға қалды, жалғыз

Әлсіз, сенімсіз және біршама құбылмалы аналардың балалары

Рождество қарсаңында жеті суық адамның балалары

Жасөспірімдік маскүнемдіктен қалпына келтіру жолдары

Бетіндегі жабық есіктерден

«біз сізге хабарлаймыз» деңіз

Сіз қайталаған кезде түнде ілулі тұрған киімдер туралы

Сіз өзіңізді сындырдыңыз

Біз ортасындамыз

Әулиенің тазалығы мен беймазалығының арасы

Біз асбесттегі денеміз

Сізбен салыстырғанда біз тіріміз

Ал сен лайықты емессің

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Дүниеге қош келдің, көкірек, жыла, браво

Біз ертең тойлайтынымызды бүгін жасаңыз

Ал сен әлі де сыммен жылап, сөйлемейсің

Ертең басыңда ағаш құрттары бар жиырма жастасың

Және достарымен кешке баруға ниетпен

Міне, отыз жыл болды, деп ойлайды

Конденсацияға саусағыңызбен отыз деп жазыңыз

Мен оның нені өтейтінін ешқашан түсінбедім

Бұл шексіз бостық

Менің басыма күйген иіс сезіліп тұр

Менің кешімде жарияланған

Мен ерте кетемін, бірақ тұра бер

Мен жай ғана боранда тыныс алғым келеді

Бірақ біз балалар боранда өмір сүреміз

Дауылда жалғыз қалдық

Ал маған не қалғанын айт

Жел соққанда, маған не қалғанын айт

Жақсы күндер келеді

Білмейтіндердің барлығына ашық айтуға рұқсат етемін

Қиын күндер мен үзілмеймін

Менің сұлулығым сенің менсінбеуіңнен

Біз ортасындамыз

Кету мен бұзылған мақсаттың арасында

Біз асбесттегі денеміз

Сізбен салыстырғанда біз тіріміз

Аш және ораза

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Біз ешкімнің баласы емеспіз

Балалар, балалар, балалар, балалар, балалар, балалар

Біз ешкімнің баласы емеспіз