Towards the Funeral Winternight Landscape - Evilfeast

When i reached so far

Conducted by forces i could not seize

I walked as on the crest of a mountain

With realm of pest below

Suddenly with surrounding snowfall

Although the season debared from it

Covered all the land

Before i came to return to my conscience

Walking on the sorrow’s path

Which was never here

I gazed at the snowcovered crowns'

And wondered at their growing majesty

My journey through a black passage

Led me to the heart of the forest

Into it’s thickest sphere

Darkest, striking with it’s beauty

Where sun is for ever veiled

By the branches of ancient oaks

Phantoms were dancing on my path

Hoaxed me into thicket

Ravens croaked over my closed eyelids

Sending word of a stranger’s presence

But those for which the wood is the soul

And they are the soul of the wood

Haven’t destined me the enemy’s part

Then the inferior ones took flight

As scolded by mighty hand

Then the forest showed its true face

Huge power overwhelmed

Immortality opened before me

Horizon became endless

Deathly wind blew tearing the heavens

A voice thundered in my soul

Rejection of weakness is my destiny

And unity with essence…

The obscure storm came

To celebrate the ritual

And the great battle started

Under the rising fullmoon

To appear in my heart

A new aeon of darkness

Мен осы уақытқа дейін жеткенде

Мен ұстай алмаған күштермен жүргізілді

Мен таудың қасында жүрдім

Төменде зиянкестер аймағымен

Кенеттен айнала қар жауады

Маусым одан бас тартса да

Бүкіл жерді қамтыды

Ар-ұжданыма қайтып келмес бұрын

Қайғы жолында жүру

Бұл жерде ешқашан болмаған

Мен қар басқан тәждерге қарадым

Және олардың өсіп келе жатқан ұлылығына таң қалды

Менің қара өткел арқылы саяхатым

Мені орманның қақ ортасына апарды

Оның ең қалың шарына

Ең қараңғы, сұлулығымен таң қалдырады

Күннің мәңгі жабылатын жері

Ежелгі емен бұтақтарымен

Менің жолымда фантомдар билеп жатты

Мені тоғайға алдап кіргізді

Менің жабылған қабақтарымды қарғалар сықырлады

Бейтаныс адамның қатысуымен сөз жіберу

Бірақ олар үшін ағаш жан болып табылады

Және олар ағаштың жаны

Маған жаудың бөлігі болған жоқ

Сосын төменгілер ұшып кетті

Құдіретті қолмен ұрысқандай

Сонда орман өзінің шынайы келбетін көрсетті

Аса үлкен күш

Менің алдымда өлместік ашылды

Көкжиек шексіз болды

Аспанды жұлып әкеткен өлім жел

Жан дүниемде күркіреген дауыс

Әлсіздіктен бас тарту – менің  тағдырым

Ал болмыспен бірлік…

Түссіз дауыл келді

Рәсімді тойлау үшін

Ал ұлы шайқас басталды

Толық айдың астында

Жүрегімде болу үшін

Қараңғылықтың жаңа эоны