Funeral Sorcery - Evilfeast

Immortal is my admiration for the moment when the light is fading

For a cold obscurity that embraces the expanse

Life is a sparkle that expires in source

The only battle which we will never conquer

To perceive the conscience of dawn suffocated by the night

Which won’t surrender to the brightness again

This vision haunts me and once I was close to fulfillment

Arriving too late after they took the cardinal part of might

Though the day shall come when I’ll reach it

For the wonder at this face is my internal fire

I go out in the immense spaces bounded by crowns, drowned in fog

The dawn casts off remains of moon’s silvery cover

I hear a ghastly call that leads me to this sacral place

Dark beyond all expression

The wood guides me where the scent of death becomes clear

I am there at last, on a thatch lies

What once was life’s essence taken to hateful force

In partial unity with soil, slowly returns to it

The space majesty arisen by junction

Nature’s involution with death’s one evokes a bit strange states

From euphoria to fright, from aversion to morbid rejoice

Despite the vision’s end I know that the day shall come

Of the encounter with my funeral sorcery…

Өлмейтін жарық - бұл жарық түскен сәтте менің таңданысым

Кеңістікті қамтитын салқын күңгірттік үшін

Өмір - бұл көздің бітетін жарқын

Біз ешқашан жеңе алмайтын жалғыз шайқас

Түнде тұншыққан таңның ар-ұжданын түсіну

Қайтадан жарықтыққа  берілмейді

Бұл көру мені және мен бір-біріне жақын болғаннан кейін

Олар күштің негізгі бөлігін алған соң тым кеш келді

Мен оған жететін күнім келсе де

Бұл бетке таңқаларлық нәрсе - менің ішкі өртім

Мен тәждермен қоршалған орасан, тұманға батып кетті

Таңның атысы айдың күміс жамылғысының қалдықтарын тастайды

Мен бұл саһарлы қоңырау естимін, бұл мені осы сакральды жерге апарады

Қараңғы

Ағаш мені өлімнің иісі анық көрінетін жерге бағыттайды

Ақырында мен сол жерде тұрмын

Бір кездері өмірдің мәні жеккөрінішті күшке айналды

Топырақпен ішінара бірлікте, оған баяу оралады

Ғарыштың ұлылығы түйісу арқылы пайда болады

Табиғаттың өліммен араласуы біраз оғаш күйлерді тудырады

Эйфориядан                 ,  жек                                                                                                қуаныш       

Аянның аяқталуына қарамастан, мен күннің келетінін білемін

Менің жерлеу сиқырыммен кездесуі туралы…