Лацканы - Эрнесто Заткнитесь

Мой стиль недостаточно для всяческих ярмарок ярок.

Я сочиняю под параболами арок.

При Пастернаке на столе была свеча, при мне остался огарок,

Однако тревоги напрасны — у меня в телефоне фонарик.

Вероломен, словно Цукерберг в 2004-ом.

Я похож на стриптизёра, что ошибся тортом.

Я похож на камень, что ошибся огородом,

На таймтревеллера, ошибившегося годом.

Но, куда б ни вела, меня Муза,

Я повсюду следую за ней, порой парашют юзая.

И тут лишь важно, чтобы вовремя сумел раскрыться купол,

Покуда снег окончательно степь не укутал.

Покуда среди мыслей не наступила смута;

Вдохновение — скандал;

строфы — битая посуда.

И пусть творчество требует неизменно что-то взаймы —

Отдай ему своей же зимы, кто если не мы

Передаст потаённый поколения смысл?

Кто, если не ты сам —

Из любой эпохи, в итоге всегда вычитали

Тех, кто к высотам стремясь, обходился читами!

Потому, вдохновенье нахожу в Че Геваре.

Вместо тёплого местечка — скитанья с кентами.

Меня выдумывают сами дни мои —

Они бегут в сыром, интуитивном кроссе.

На миг задержится в заоблачном ГАИ,

Уже подержанное солнце — это осень.

Припев:

Я не в мать, не в отца, я в Иосифа Бродского!

Лацканы пиджака чернилами покоцаны.

Я не в мать, не в отца, я в Иосифа Бродского!

Лацканы пиджака чернилами покоцаны.

Но вместо полночи в Париже — мне скучать

По рыжим волосам твоим, и я неподвижен,

Вынести мусор выйду во двор.

Небо столь словоохотливо:

В mp3 бы, да в iPod его — это было бы лучшее топливо,

Чтоб исправно работал надеждомобиля мотор!

Я устал от засилия быдла.

MC ли я,

И для чего я пишу свои строки,

Выдрав из тетради двойной листок

Заглядываю внутрь себя сквозь черновики,

Как будто через перископ!

То что я — special one!

— мозолит глаз конечно вам.

Бесшумно творите, я бешено, и как итог — по швам.

Трещат границы жанра словно скорлупа фисташек.

Довольно Прометеев, гашенных кромешным гашем.

За миг до смерти они глянут в свой последний кинескоп,

Оттуда Мнемозина им шепнёт — «мол, ты не смог»,

Ты избрал коттедж комфорт в противовес палитре высот;

Будь готов к разбитым стёклам, заперев мечту на засов.

Меня хлестали офиса крапивой — я вовремя ушёл и,

Нынче мчу по сознанья глубинам, словно по глубинке Нива,

Продолжая комбинацию, что начал Ньютон,

Когда скинул головой на Джобса Стива!

Мой генетический код меня в ночь зовёт

И эта ночь тосклива!

И эта ночь тосклива!

Припев:

Я не в мать, не в отца, я в Иосифа Бродского!

Лацканы пиджака чернилами покоцаны.

Я не в мать, не в отца, я в Иосифа Бродского!

Лацканы пиджака чернилами покоцаны.

Я не в мать, не в отца, я в Иосифа Бродского!

Лацканы пиджака чернилами покоцаны.

Менің стилім әр түрлі жарқын жәрмеңкелерге жетпейді.

Мен аркалардың параболаларының астына саламын.

Пастернактың астында үстелде шам болды, менімен бірге шлак болды,

Дегенмен, алаңдаушылық бекер - телефонымда фонарь бар.

2004 жылы Цукерберг сияқты адал.

Мен дұрыс емес тортты алған стриптизші сияқтымын.

Бақшада қателескен тас сияқтымын,

Жылды қате жасаған уақыт саяхатшысы туралы.

Бірақ Муза мені қайда апарса да,

Мен оны кез келген жерде, кейде парашютпен қадағалаймын.

Бұл жерде күмбездің уақытында ашылуы маңызды,

Қар даланы толығымен жауып кеткенше.

Ойлар арасында дүрбелең болмаса;

Шабыт – жанжал;

шумақтар сынған ыдыстар.

Шығармашылық әрқашан қарыз алуды талап етсін -

Біз болмасақ, оған өз қысыңды бер

Бұл ұрпақтың жасырын мағынасын жеткізе ме?

Сіз өзіңіз болмасаңыз, кім -

Кез келген дәуірден, соңында әрқашан шегеріледі

Биікке ұмтылғандар қулықпен өтті!

Сондықтан мен Че Геварадан шабыт табамын.

Жылы жердің орнына - Кенттермен бірге қыдыру.

Менің күндерім мені ойлап тапты -

Олар шикі, интуитивті крестте жүгіреді.

Аспандағы жол полициясында бір сәт қалады,

Қазірдің өзінде екінші қол күн - күз.

Хор:

Мен ана емеспін, әке емеспін, мен Джозеф Бродскиймін!

Пиджактың жағалары сиямен тесілген.

Мен ана емеспін, әке емеспін, мен Джозеф Бродскиймін!

Пиджактың жағалары сиямен тесілген.

Бірақ Париждегі түн ортасының орнына - мен сағындым

Сенің қызыл шашыңмен, мен қозғалыссызмын,

Қоқысты шығарып, аулаға шығыңыз.

Аспан сондай әңгімешіл:

mp3-де, иә, iPod-да бұл ең жақсы отын болар еді,

Надеждамобилияның қозғалтқышы дұрыс жұмыс істеуі үшін!

Малдың үстемдігінен шаршадым.

MC мен

Жолдарымды неге жазамын,

Дәптерден қос парақты жұлып алу

Нобайлар арқылы ішіме үңілу

Перископ арқылы сияқты!

Менің ерекше адам екендігім!

- әрине, саған ауыр тиеді.

Үнсіз жасаңыз, мен ашуландым, нәтижесінде - тігістерде.

Жанрдың шекарасы пісте қабығындай жарылып барады.

Жеткілікті Прометей, қадамдық хэшпен сөндірілді.

Өлім алдында олар соңғы кинескопқа қарайды,

Сол жерден Mnemosyne оларға сыбырлайды - «олар айтады, сен алмады»,

Сіз биіктік палитрасынан айырмашылығы жайлы коттеджді таңдадыңыз;

Сынған әйнекке дайын болыңыз, арманыңызды бекітіңіз.

Мені кеңсе қалақаймен қамшылады - мен уақытында кетіп қалдым,

Бүгін мен Ниваның тереңдігінен өткендей сананың тереңдігімен асығамын,

Ньютон бастаған комбинацияны жалғастыра отырып,

Ол Стив Джобсқа басын лақтырып жібергенде!

Менің генетикалық код мені түнге шақырады

Ал бұл түн қайғылы!

Ал бұл түн қайғылы!

Хор:

Мен ана емеспін, әке емеспін, мен Джозеф Бродскиймін!

Пиджактың жағалары сиямен тесілген.

Мен ана емеспін, әке емеспін, мен Джозеф Бродскиймін!

Пиджактың жағалары сиямен тесілген.

Мен ана емеспін, әке емеспін, мен Джозеф Бродскиймін!

Пиджактың жағалары сиямен тесілген.