Лишь тишина и бокал вина - Эльбрус Джанмирзоев

Вроде время прошло, забыть давно пора.

А ты, все также роняешь слёзы у окна.

Я не знаю, что тебе сказать.

Я хочу забыть тебя и спокойно спать.

Прошу, отпусти мою душу.

Не надо, не копай яму глубже.

Мы ведь оба знаем, что уже пора.

-

Слезами нарисована наша с тобой судьба.

Припев:

Лишь тишина и бокал вина.

И снова я один, и снова я без сна.

Я сильно болен тобою, слышишь?

Через стальные стены слышу, как ты дышишь.

Лишь тишина и бокал вина.

И снова я один, и снова я без сна.

Я сильно болен тобою, слышишь?

Через стальные стены слышу, как ты дышишь.

Оставь, не надо.

Не сыпь мне соль на рану!

Возвращайся туда, откуда ты вернулась.

Без смущенья снова хлопаешь глазами.

Думаешь, рана моя уже затянулась?

Все, уходи.

Не хочу тебя больше видеть.

Раньше я любил, а теперь стал ненавидеть

Уходи!

Прошу!

Ну же!

Оставь меня.

Ты привыкла жить лишь только для себя.

Я не боюсь того, что ждет впереди!

Главное, что ты уже позади.

Я чист перед небом, и чист над Землёю.

И, слава Богу, что я уже не с тобою!

Я дверь закрою и ключи выкину.

Я навсегда погружаюсь в тишину.

Буду также сидеть на кожаном диване,

И допивать полусухое вино в бокале.

Припев:

Лишь тишина и бокал вина.

И снова я один, и снова я без сна.

Я сильно болен тобою, слышишь?

Через стальные стены слышу, как ты дышишь.

Лишь тишина и бокал вина.

И снова я один, и снова я без сна.

Я сильно болен тобою, слышишь?

Через стальные стены слышу, как ты дышишь.

Лишь тишина и бокал вина.

И снова я один…

Уақыт өтіп кеткен сияқты, ұмытатын кез келді.

Ал сен әлі терезеге көз жасыңды төгіп жатырсың.

Саған не айтарымды білмеймін.

Мен сені ұмытып, тыныш ұйықтағым келеді.

Өтінемін, жанымды босат.

Жоқ, шұңқырды тереңірек қазбаңыз.

Екеуміз уақыттың жеткенін білеміз.

-

Біздің тағдырымыз көз жасымен тартылды.

Хор:

Тек үнсіздік пен бір стақан шарап.

Тағы да жалғызбын, тағы да ұйқысыз қалдым.

Мен сенен қатты ауырдым, естисің бе?

Болат қабырғалар арқылы мен сенің тыныс алғаныңды естимін.

Тек үнсіздік пен бір стақан шарап.

Тағы да жалғызбын, тағы да ұйқысыз қалдым.

Мен сенен қатты ауырдым, естисің бе?

Болат қабырғалар арқылы мен сенің тыныс алғаныңды естимін.

Оны қалдыр, болма.

Менің жарама тұз сеуме!

Келген жеріңізге оралыңыз.

Ұялмай көзіңді қайта жыпылықтайсың.

Менің жарам жазылды деп ойлайсың ба?

Бәрің кетіңдер.

Мен сені енді көргім келмейді.

Бұрын жақсы көретінмін, енді жек көре бастадым

Кетіңіз!

Сұраңыз!

Қане!

Мені жайыма қалдыр.

Сіз тек өзіңіз үшін өмір сүруге дағдыланғансыз.

Мен алда не күтіп тұрғанынан қорықпаймын!

Ең бастысы, сіз артта қалдыңыз.

Аспанның алдында тазамын, Жердің үстінде тазамын.

Ал, Құдайға шүкір, мен енді сенің жаныңда емеспін!

Мен есікті жауып, кілттерді лақтырып жіберемін.

Мен мәңгілік үнсіздікке батып кеттім.

Мен де былғары диванға отырамын,

Ал стақанда жартылай құрғақ шарап ішіңіз.

Хор:

Тек үнсіздік пен бір стақан шарап.

Тағы да жалғызбын, тағы да ұйқысыз қалдым.

Мен сенен қатты ауырдым, естисің бе?

Болат қабырғалар арқылы мен сенің тыныс алғаныңды естимін.

Тек үнсіздік пен бір стақан шарап.

Тағы да жалғызбын, тағы да ұйқысыз қалдым.

Мен сенен қатты ауырдым, естисің бе?

Болат қабырғалар арқылы мен сенің тыныс алғаныңды естимін.

Тек үнсіздік пен бір стақан шарап.

Ал мен тағы жалғызбын...