Stahlschwarzschwanger - Eisregen

Seit 12 Tagen bin ich gereist

Doch nur bei Licht, der Nacht zum Trotze

Ich bin der Sonne schönstes Kind

Weil mich ihr Schein…

Weil mich ihr Schein zum Leuchten bringt

Des Nachts schlief ich im Staub der Straße

Mein Antlitz dem Monde abgewandt

Will nie mehr seine bleiche Schönheit sehn

Will nie mehr kalt…

will nie mehr kalt im Dunkeln stehn

Sonnenlicht, reinige mich

Brenne dich tief ein, unter die Haut

Vertreib die Schatten, die mir so vertraut

Sonnenlicht, errette mich

Lösch die Sünden, Wasch mich rein

Will immer treu dein Diener sein

Doch das Sonnenlicht reinigt mich nicht

War zu tief im Abgrund, ein Teil davon

Stahlschwarzschwanger, des Todes Sohn

Sonnenlicht, es trifft mich nicht

Schwarz wie die Nacht, selbst am helligsten Tag

Doch das Dunkel im Herzen, egal was kommen mag

Ich bin der Sonne wirklich zugetan

Schau aufmerksam die Welt bei Lichte an

Und weine, weil es mich nicht wärmen kann

Ich bin allein, so allein in meiner Haut

Nur der Hunger lässt mich aufrecht stehn

Treibt mich vorwärts, lässt mich niemals untergehn

Ich weißgenau wie ich ihn stillen kann

Mit einem Leben — Egal ob Frau, ob Mann

Schau zu, wie der Nachmittag stirbt

Die ersten Abendnebel ziehen auf

Um mich herum das Licht verglüht

Als ob es mich das letzte Mal berührt

Doch das Sonnenlicht reinigt mich nicht

War zu tief im Abgrund, ein Teil davon

Stahlschwarzschwanger, des Todes Sohn

Und dann Endlich das reine Schwarz

Benetzt das trocken Auge taufrisch

Füllt die Lunge mit neuem Leben

Gedeckt die Welt als Gabentisch

Seit 1000 Jahren bin ich gereist

Bei Mondeslicht, dem Tag zum Trotze

Ich bin des Nachtwinds schönstes Kind

Weil mich sein Hauch…

Weil mich sein Hauch zum Leben bringt

Жолда жүргеніме 12 күн болды

Бірақ түнге қарамастан тек жарықта

Мен күннің ең сұлу баласымын

Өйткені олар маған есепшот береді...

Өйткені олардың жарқырауы мені жарқыратады

Түнде көшенің шаңында ұйықтадым

Айдан бетім бұрылды

Оның бозғылт сұлулығын енді ешқашан көргім келмейді

Ешқашан суып қалғым келмейді...

енді ешқашан қараңғыда суықта тұрғым келмейді

Күн сәулесі мені тазартады

Өзіңізді терең, терінің астында күйдіріңіз

Маған таныс көлеңкелерді қуып жіберіңіз

Күн сәулесі, мені құтқар

Күнәларымды өшір, мені тазарт

Әрқашан адал қызметшіңіз болады

Бірақ күн сәулесі мені тазартпайды

Оның бір бөлігі тұңғиықта тым терең болды

Болат қара жүкті, ажал баласы

Күн сәулесі, ол маған тимейді

Түн сияқты қара, ең жарық күнде де

Бірақ жүректегі қараңғылық, не болса да

Мен күнді қатты жақсы көремін

Жарықтағы әлемге мұқият қараңыз

Және жыла, өйткені бұл мені жылыта алмайды

Мен жалғызбын, менің терімде жалғызбын

Тек аштық мені орнымнан ұстап тұрады

Мені алға жетелейді, ешқашан түсірмейді

Мен оны қалай емізу керектігін жақсы білемін

Бір өмірмен - бұл әйел немесе ер адам ба маңызды емес

Түстен кейінгі өлімді қараңыз

Алғашқы кешкі тұман жиналуда

Айналамда жарық сөніп жатыр

Маған соңғы рет тиіп тұрғандай

Бірақ күн сәулесі мені тазартпайды

Оның бір бөлігі тұңғиықта тым терең болды

Болат қара жүкті, ажал баласы

Сосын таза қара

Құрғақ көзді ылғалдандырады

Өкпені жаңа өмірмен толтырады

Әлемді сыйлық үстелі ретінде орнатыңыз

Мен 1000 жыл саяхаттадым

Күнге қарамастан ай сәулесінде

Мен түнгі желдің ең сұлу баласымын

Өйткені оның тынысы...

Өйткені оның тынысы мені өмірге әкеледі