Баллада о рыбаке (из к/ф «Человек амфибия») - Джан Ку

— Куда?

На небо?

На луну?

— Нет, в океан.

Уходит моряк в свой опасный путь,

«Прощай"говорит жене.

Быть может, придётся ему отдохнуть,

Уснув на песчаном дне.

Бросит моряк на берег взгляд,

Смуглой махнёт рукой,

Если моряк не пришёл назад,

Он в море нашёл покой.

Лучше лежать на дне

В синей прохладной мгле,

Чем мучиться на жестокой

Жестокой проклятой земле.

Будут лететь года,

Будет шуметь вода,

И в белых туманах скроются

Чёрные города.

Заплачет морячка, упав ничком,

Моряк объяснить не смог,

Что плакать не надо,

Что выбрал он

Лучшую из дорог.

Пусть дети-сироты его простят.

Путь и у них такой,

Если моряк не пришёл назад,

Он в море нашёл покой.

- Қайда?

Аспанда?

Айға?

— Жоқ, мұхитқа.

Теңізші өзінің қауіпті сапарына кетеді,

«Сау бол» дейді ол әйеліне.

Мүмкін оған демалу керек шығар.

Құмды түбінде ұйықтап қалу.

Теңізші жағаға қарайды,

Қара қолын бұлғап,

Теңізші қайтып келмесе,

Ол теңізде тыныштық тапты.

Төменгі жағында жатқан жақсы

Көк салқын тұманда,

Қаталдан азап шегуден

Қарғыс атқан жауыз жер.

Жылдар ұшады

Су күркіреді

Және олар ақ тұманға тығылады

Қара қалалар.

Теңізші құлап жылайды,

Теңізші түсіндіре алмады

Жылаудың қажеті жоқ деп

Ол не таңдады

Жолдардың ең жақсысы.

Жетімдер оны кешірсін.

Олардың жолы осындай,

Теңізші қайтып келмесе,

Ол теңізде тыныштық тапты.