Isgrav, det siste hvilested - Dismal Euphony

En sigende tåke

Hang i slørete strimer

Langs

Ðergveggens kam

Et øde frostrike lå

For mine ðare føtter

Spir av is, is av litets kilde

Langt ðorte, ðakom fjerne skrik

Langt ðorte, sm fra en gammel drøm

Hvisker en sorgelig stemme

Gråter en forlatt stillhet

Alle porter ðak ham stenges

Alt er frossent og dødt

Skodda siger over land

Inn fra øde hav

Mørke omriss tårner seg opp

Skjult i tåkedisen

(Kulde, ingen sang)

Det dunkle slottet Moria

Ruver drott mot himmelen

(Frost, kan ei fryse)

Jeg løfter hendene

Opp mot ðlanke spir

Øynene trøtner, jeg siger på kne

Kulden, min sjel den frir

Vest, over ðreen

Det siste solgull på norske fjell

Synker i dyp en grav

Ser det siste lyset

Forsvinne ned i isriket

Fullmånen stiger over meg

Stridende inn i herredømmet

Til den døende sol

Som ðlir ðlekere og ðlekere

Den store lampe slukkes så stilt

Natten følger på kveld

Dysterhetens rike venter der

I mørkskodda, over et gjel

«Dauden Kjem»

Айтып тұрған тұман

Бұлыңғыр жолақтарда іліңіз

Қасында

Еден қабырғасының тарағы

Қаңырап қалған аяз патшалығы жатты

Менің аяғым үшін

Мұздың өркені, кішіліктің бастауының мұзы

Алыстан айқайлар естіледі

Алыс ðorte, ескі арманнан см

Мұңды дауыспен сыбырлайды

Тастаған тыныштықты жылау

Барлық порттар жабық

Барлығы қатып, өлі

Skodda жер үстінде дейді

Шөл теңіздерден

Қараңғы контурлар жоғары көтеріледі

Тұманға тығылған

(Суық, ән жоқ)

Мория қараңғы қамал

Равер дротт аспанға қарсы

(Аяз, қатып қалу мүмкін емес)

Мен қолымды көтеремін

Сол жақ шпильге қарай

Көз шаршайды, тізерлеп айтамын

Суық, жанымды босатады

Батыс, ðreen астам

Норвег тауларындағы ең соңғы күн алтыны

Терең қабірге батады

Соңғы жарықты көреді

Мұз патшалығында жоғалып кету

Менің үстімнен толық ай көтеріледі

Үстемдік үшін күрес

Өліп бара жатқан күнге

Som ðlir ðlekere og ðlekere

Содан кейін үлкен шам тыныш сөнеді

Кешке қарай түн келеді

Онда қараңғылық патшалығы күтіп тұр

Қараңғыда, желбезек үстінде

«Дауден Кжем»