Schubert: Der Wanderer, D. 489 - Dietrich Fischer-Dieskau, Gerald Moore, Франц Шуберт

Ich komme vom Gebirge her,

Es dampft das Tal, es braust das Meer.

Ich wandle still, bin wenig froh,

Und immer fragt der Seufzer, wo?

Die Sonne dünkt mich hier so kalt,

Die Blüte welk, das Leben alt,

Und was sie reden, leerer Schall;

Ich bin ein Fremdling überall.

Wo bist du, mein geliebtes Land?

Gesucht, geahnt, und nie gekannt!

Das Land, das Land so hoffnungsgrün,

Das Land, wo meine Rosen blühn.

Wo meine Freunde wandelnd gehn,

Wo meine Toten auferstehn,

Das Land, das meine Sprache spricht,

O Land, wo bist du?.

..

Ich wandle still, bin wenig froh,

Und immer fragt der Seufzer, wo?

Im Geisterhauch tont’s mir zurück:

«Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück»

Мен таудан келдім

Алқап буы бұрқырап, теңіз шулап жатыр.

Мен тыныш жүремін, көңілім онша емес

Әрқашан күрсіну қай жерде?

Бұл жерде күн суық сияқты,

Гүл солып, өмір ескірді,

Ал олардың айтқаны бос дыбыс;

Мен барлық жерде бөтенмін.

Қайдасың, сүйікті елім?

Іздеген, күдіктенген және ешқашан белгісіз!

Ел, жер үмітпен жасыл,

Менің раушан гүлдерім гүлдеген өлке.

Менің достарым серуендеген жерде,

өлген жерім қай жерде,

Менің тілімде сөйлейтін ел

Ей, ел, қайдасың?

..

Мен тыныш жүремін, көңілім онша емес

Әрқашан күрсіну қай жерде?

Рух тынысында ол маған қайта оралады:

«Сен жоқ жерде бақыт бар»