Стихи из прошлых лет - Денис Лирик

Я просыпался ночью и много думал очень,

Где она и с кем?

Дома, ли точно?

До самого рассвета мысли во мне кипели,

Капал молча дождь, пока писал в постели.

Эти стихи о прошлом, что стали в будущем,

На тот момент я знал, что нас потом не будет.

Верил до последнего, что в этом я не прав,

Думал, что чувства до самого конца в сердцах.

А за окном, на вокзале, тускло свет мерцал,

Поезда по путям, кто-то кого-то ждал.

Кто свою любовь, кто-то по делам просто,

А я умирал под этой мягкой простынью.

Я не бросал слова на этот гребаный ветер,

О том, как я любил да и люблю, поверьте.

Время не меняет нас, я на себе проверил,

Просто проходят дни, ну а мы взрослеем.

Скучает каждый, просто признать боится,

Я не знаю, что за чувство, когда тебе не спится.

В вещах порыться, что обоих связывало,

Хоть облей бензином, но вспомнишь всё не раз.

Зови меня теперь просто Денис Лирик,

Да, это я, чьё будешь помнить имя.

Линии на ладонях видимо разные,

Так спешил любить, теперь хочу опаздывать.

Жить сегодня, не загадывать на завтра,

Никого не будить поцелуем вместо завтрака.

Слово из 6 не шептать на ухо,

Лучше быть каменным, чем верить.

Горячий кофе, балкон, мысли под сигарету,

Грустности с пеплом уносит ветер.

Я не хотел писать, рука сама писала,

То что любовь в будущем, просто сгори до тла.

Наступал рассвет, листы были исписаны,

Я рвал их пополам, но снова склеивал все мысли.

И вот тот день, когда стихи из прошлого,

Зачитаны в будущем, то есть этой осенью.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Срывая голос в майк стихами прошлых лет,

Я не хочу назад, там солнца больше нет.

Таили снега и таяла наша любовь,

Она где-то там, где не будет вновь.

Түнде оянып, көп ойландым,

Ол қайда және кіммен?

Үйде, солай ма?

Таң атқанша ойлар менде қайнады,

Төсекке зәр беріп жатқанда жаңбыр үнсіз жауды.

Бұл өлеңдер өткен туралы, болашақ не болды,

Сол кезде мен кейін ол жерде болмайтынымызды білдім.

Мен бұған дейін қателескеніме сендім,

Мен бұл сезімді жүректерде ақырына дейін ойладым.

Терезенің сыртында, вокзалда күңгірт жарық жыпылықтады,

Пойыздар жолда, біреу біреуді күтіп тұрды.

Сіздің махаббатыңыз кім, біреу бизнеспен айналысады,

Ал мен мына жұмсақ жайманың астында өліп жаттым.

Мен бұл желге сөз айтқан жоқпын

Мен қалай жақсы көргенім және сүйгенім туралы, маған сеніңіз.

Уақыт бізді өзгертпейді, өзім тексердім

Күндер өтіп, біз есейеміз.

Барлығы жалықтырады, мойындауға қорқады

Мен ұйықтай алмаған кезде қандай сезім болатынын білмеймін.

Екеуін байланыстыратын нәрселерді ойлап,

Тіпті бензин құйыңыз, бірақ бәрін бірнеше рет есте сақтаңыз.

Қазір маған қоңырау шалыңыз Денис Лирик,

Иә, есіміңіз есіңізде қалатын менмін.

Алақандағы сызықтар әр түрлі,

Сүйуге асықтым, енді кешігіп қалғым келеді.

Бүгін өмір сүр, ертеңді ойлама

Таңғы астың орнына ешкімді сүйіп оятпа.

6 сөзді құлағыңызға сыбырламаңыз,

Сенгенше тас болған жақсы.

Ыстық кофе, балкон, темекі астындағы ойлар,

Күлімен бірге мұңды жел алып кетеді.

Жазғым келмеді, қолдың өзі жазды,

Махаббат болашақта деген, тек жерге күйіп кет.

Таң атып, парақтар жазылды,

Мен оларды екіге бөлдім, бірақ барлық ойларды қайтадан жабыстырдым.

Ал сол күні, өткеннен өлеңдер,

Болашақта, яғни осы күзде оқыңыз.

Өткен жылдардағы өлеңдермен Майктың дауысын бұзып,

Қайткім келмейді, енді күн жоқ.

Қар еріп, махаббатымыз еріді,

Ол енді қайта болмайтын жерде.

Өткен жылдардағы өлеңдермен Майктың дауысын бұзып,

Қайткім келмейді, енді күн жоқ.

Қар еріп, махаббатымыз еріді,

Ол енді қайта болмайтын жерде.

Өткен жылдардағы өлеңдермен Майктың дауысын бұзып,

Қайткім келмейді, енді күн жоқ.

Қар еріп, махаббатымыз еріді,

Ол енді қайта болмайтын жерде.

Өткен жылдардағы өлеңдермен Майктың дауысын бұзып,

Қайткім келмейді, енді күн жоқ.

Қар еріп, махаббатымыз еріді,

Ол енді қайта болмайтын жерде.