Снегом - Денис Лирик

Куплет 1:

Город уже спит, а я не могу.

Просто скучаю, я просто ее люблю.

Снегом упасть бы тебе на карниз,

И до утра смотреть, как ты тихо спишь.

Так не хватает, не хватает тебя.

Так не хватает твоего голоса.

Так не хватает прикасаний твоих,

И мира нашего, что на двоих.

Разлетелось сердце на атомы.

Пустота, оба виноваты мы.

Из бумаги чувства так легко порвали.

У моста, у нашего обвалились сваи.

Тушь и помада, любимый табак,

Это все осталось мне после тебя.

Ревели небеса в день разлуки нашей,

И по привычки с утра два кофе в чашке.

Припев:

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони.

Сжать тебя так крепко-крепко.

Сказать с добрым утром, соня!

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони.

Сжать тебя так крепко-крепко.

Сказать с добрым утром, соня!

Куплет 2:

Город уже спит, а я, а я все также,

Минус на репит, кладу рифмы на бумажки,

О том, как задыхаюсь без тебя.

Я не справлюсь без тебя и дня.

Глаза наполнены печалью.

Между нами лишь молчанье.

Я без тебя тут убиваюсь дрянью.

Думал сильный, но уже не знаю.

Тону, тону, тону, тону,

Не могу, так быстро иду ко дну.

Хочу, хочу, хочу, хочу

Видеть каждый день лишь тебя одну.

Перемотать часы туда, где я и ты.

Я в той бы ссоре сказал бы сам: «Прости!».

Снегом упал бы, да хоть дождем,

Лишь бы знать, что после этого ты будешь со мной.

Припев:

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони,

Сжать тебя так крепко-крепко,

Сказать с добрым утром, соня!

Снегом бы с неба приземлится в твои ладони,

Сжать тебя так крепко-крепко,

Сказать с добрым утром, соня!

1-аят:

Қала ұйықтап жатыр, бірақ мен ұйықтай алмаймын.

Мен оны жай ғана сағындым, мен оны сүйемін.

Төбеңе қар жауады,

Таңертеңге дейін тыныш ұйықтауыңызды бақылаңыз.

Сағындым, сені сағындым.

Даусыңды қатты сағындым.

Сондықтан сенің жанасуың жеткіліксіз,

Ал біздің әлем, ол екіге арналған.

Жүрек атомдарға бөлінді.

Бостық, екеуміз де кінәліміз.

Сезімдер қағаздан оңай жұлынды.

Көпірде, бізде үйінділер опырылып түсті.

Сүрме мен ерін далабы, сүйікті темекі,

Бәрі сенен кейін маған қалды.

Біз қоштасқан күні аспан күркіреді,

Және әдеттен тыс таңертең шыныаяққа екі кофе.

Хор:

Қар аспаннан алақаныңа қонатын.

Сізді қатты қысыңыз.

Қайырлы таң, Соня!

Қар аспаннан алақаныңа қонатын.

Сізді қатты қысыңыз.

Қайырлы таң, Соня!

2-аят:

Қала қазірдің өзінде ұйықтап жатыр, мен де, мен де бұрынғысынша,

Қайталауға минус, мен рифмаларды қағазға қойдым,

Сенсіз қалай тұншығатыным туралы.

Сенсіз бір күн болса да жеңе алмаймын.

Көздер мұңға толы.

Тек арамызда тыныштық бар.

Мен сенсіз өзімді қоқыспен өлтіремін.

Мен оны күшті деп ойладым, бірақ мен енді білмеймін.

Суға батып бара жатырмын, суға батып бара жатырмын

Қолымнан келмейді, мен тез батып бара жатырмын.

Қалаймын, қалаймын, қалаймын, қалаймын

Күнделікті тек сені көру үшін.

Сағатты сіз және мен тұрған жерге айналдырыңыз.

Сол дау-дамайда мен: «Кешіріңіз!» деп өзімді-өзім айтатын едім.

Қар жауады, бірақ жаңбыр жауады,

Тек осыдан кейін менімен бірге болатыныңды білу үшін.

Хор:

Аспаннан жауған қар алақаныңа,

Сізді қатты қысыңыз, қатты қысыңыз

Қайырлы таң, Соня!

Аспаннан жауған қар алақаныңа,

Сізді қатты қысыңыз, қатты қысыңыз

Қайырлы таң, Соня!