Der Bergschmied I - Mein Berg - Dauþuz

Nun sitz ich hier auf meinem Berg

Das Feuer der Esse wärmt mir meinen Rücken

Mein Blick, er schweift über den mir geliebten Eichenwald

So lang, so fern, begann was niemand weiß und niemals wissen wird

Jahrzehnte, Jahrhunderte, Jahrtausende, zogen an mir vorüber

Wie des Berges immerwährende Wasserlösung

Dies ist die Sage, die ich selbst verfasst

Von Glück und Klage, geliebt und oft verhasst

Vom Tod wie Leben, bin ich längst verwaist

Mensch oder Dämon, gar ein Gott oder einfach elend Geist?

Als war es gestern, lebt in mir jedwede Erinnerung fort

Vater, Mutter, mein geliebtes Weib, wie auch meine Kinder

Zu keiner Zeit verging der Schmerz, allein ging ich meine weit’ren Pfade

All dies ist allgegenwärtig und ewig wie mein Selbst

Dies ist die Sage, die ich selbst verfasst

Von Glück und Klage, geliebt und oft verhasst

Vom Tod wie Leben, bin ich längst verwaist

Mensch oder Dämon, gar ein Gott oder einfach elend Geist?

Қазір мен өз тауымда отырмын

Ұстаның оты арқамды жылытады

Менің көзім өзім жақсы көретін емен орманында ауды

Осы уақытқа дейін ешкім білмейтін және ешқашан білмейтін нәрсе басталды

Менен ондаған жылдар, ғасырлар, мыңжылдықтар өтті

Таудың мәңгілік су ерітіндісі сияқты

Бұл менің өзім жазған дастан

Бақыт пен жоқтау, жақсы көретін және жиі жек көретін

Өмірдей ажалдан, Баяғыда жетім қалдым

Адам немесе жын, тіпті құдай немесе жай ғана бейшара рух?

Күні кеше болғандай, әрбір естелік жадымда сақталады

Әкем, анам, сүйікті жарым, сонымен қатар балаларым

Еш уақытта ауыртпалық басылмады, жалғыз мен алыс жолдармен жүрдім

Мұның бәрі менің Менім сияқты барлық жерде және мәңгілік

Бұл менің өзім жазған дастан

Бақыт пен жоқтау, жақсы көретін және жиі жек көретін

Өмірдей ажалдан, Баяғыда жетім қалдым

Адам немесе жын, тіпті құдай немесе жай ғана бейшара рух?