La Caída - Cres, Arkano

-¿Qué horas son estas de llegar con el alma rota?

-Lo siento madre, ayer estuve por Venecia

Sus ojos, libertad, hicieron volar el tiempo

Y aunque quise perder el tren ella me trajo a mi hora

Nunca sabré si ella me quiso

Sólo comprometida con el miedo al compromiso

Nunca la no acción implicó una acción tan grande

La sublimación de mis castillos en el aire

Que duro baile me ha tocado en realidad

Danzando entre las hipótesis que hacen mi dualidad

Artista vocacional, ovacionado por el palco

Y autista emocional, irracional por tus encantos

No quiero pensar que mí serás como cicuta

Solo estoy buscando hechos que me lo discutan

Entre cervezas hay certezas absolutas

Pero sólo somos números enteros que permutan

Bebiendo 507 en Tántalo

Yo sigo siendo un niño

Y tú, cariño, estás de escándalo

La victoria se consigue, no se intenta

Y que me parta un rayo si dejas de ser mi tormenta

Escribirte es lo único que me funciona

Y eso que nunca he sido de los que abandonan

Ainhoa, perdona

Pero el acto de amar es un reflejo del caos que supone ser persona

Puto caos que no me deja ser persona

Hay grietas en las carreteras que unen mis neuronas

Fui el lienzo donde dibujaste el árbol de la vida

Que ahora dan frutos que desprenden aroma perdida

Maldita pédida, buscada y adictiva

Por poetas que imaginan una realidad nociva

Pero yo no soy artista, soy producto de su testa

Y mis lágrimas han sido su mejor obra maestra

Espero que estés orgullosa de esto

Pues tú eres la única causa del manifiesto

La llamada filas de amantes de la caída

Que progresan en la vida mientras lamen sus heridas

Inmaduros, infelices y carentes de autoestima

Que todavía sonríen cuando se miran…

Nunca salgas de mi vida

No, nunca salgas de mi vida

Hay almas que una vez unidas no consiguen separarse jamás

Tiemblo con sólo mirarla

Algún vahído su mirada me logró atravesar

Dijimos de saltar y la caída es sólo un síntoma más

Porque los locos sí sabemos amar

Y aunque no quiera soltarla

Sé que he de hacerlo, porque si tiene que ser, volverá

¿Y qué es la felicidad?

Preguntas tú

No más que la ausencia de drama

Desayuno en la cama, desgana y caras heladas

Imaginar algo mejor asomados por la ventana

Hay carteles en la avenida

De busca y captura, para tu mirada perdida

Te sientes tan sola por Alicante

Todos perdidos en el camino del diamante

Hay fuego en tus ojos, poesía en mis labios

Y ninguno tiene el valor de vivir otro verano

No escribo nuestra historia, la plasmo en un cuadro

En el desván de tu memoria quedará colgado

Las estrellas fueron fuegos en el acto

Y el banco de tu parque el palco de un teatro

Dime cómo escapar de este sin sentido

Si todavía sonrío cuando te miro

Hay almas que una vez unidas no consiguen separarse jamás

Tiemblo con sólo mirarla

Algún vahído su mirada me logró atravesar

Dijimos de saltar y la caída es sólo un síntoma más

Porque los locos sí sabemos amar

Y aunque no quiera soltarla

Sé que he de hacerlo, porque si tiene que ser, volverá

A través del vidrio de sus ojos empapados me miró

Desprendiendo amargura en su tono me preguntó

Que si la dejaba para conseguir inspiración…

-Сағат нешеде, жаны жаралы келеді?

-Кешіріңіз анашым, мен кеше Венецияда болдым

Оның көзі, еркіндігі уақытты ұштады

Пойыздан қалғым келсе де, ол мені өз уақытымда алып келді

Оның мені жақсы көретінін ешқашан білмеймін

Тек міндеттеме қорқынышына берілген

Ешқашан әрекет етпеу мұндай үлкен әрекетті білдірмеді

Менің сарайларымның ауадағы сублимациясы

Бұл қандай ауыр би маған қатты әсер етті

Менің дуализмді тудыратын гипотезалар арасында билеу

Сандық қол шапалақтаған кәсіпқой суретші

Және эмоционалды аутист, сіздің сүйкімділігіңізбен қисынсыз

Мен үшін сенің қанқұйлы сияқты боламын деп ойлағым келмейді

Мен өзіммен айтысатын фактілерді іздеп жүрмін

Сыралардың арасында абсолютті сенімділік бар

Бірақ біз тек бүтін сандарды ауыстырып жатырмыз

Танталда 507 ішу

Мен әлі баламын

Ал сен, қымбаттым, жанжалдысың

Жеңіс сыналған емес, қол жеткізіледі

Егер сен менің дауылдым болуды доғарсаң, сол найзағай мені соғады

Сізге хат жазу мен үшін жұмыс істейтін жалғыз нәрсе

Және мен ешқашан тастап кететіндердің бірі болған емеспін

Айнхоа, кешіріңіз

Бірақ сүю әрекеті - бұл адам деп болжайтын хаостың көрінісі.

Маған адам болуға мүмкіндік бермейтін бейберекетсіздік

Менің нейрондарды байланыстыратын жолдарда жарықтар бар

Мен сіз өмір ағашын салған кенеп болдым

Бұл енді жоғалған хош иіс беретін жеміс береді

Жоғалған, іздеген және тәуелді

Зиянды шындықты елестететін ақындар арқылы

Бірақ мен суретші емеспін, оның басынан шыққан туындымын

Ал менің көз жасым оның ең жақсы шедеврі болды

Сіз мұны мақтан етесіз деп үміттенемін

Сіз манифесттің жалғыз себебісіз

Күз ғашықтарының қатарлары деп аталатындар

Жарасын жалап өмірде ілгері басатындар

Жетілмеген, бақытсыз және өзін-өзі бағалауы жоқ

Бір-біріне қараса әлі күлетіндер...

Менің өмірімнен ешқашан кетпе

Жоқ, менің өмірімнен ешқашан кетпеңіз

Біріккеннен кейін ажырамайтын жандар бар

Мен оған қарап ғана қалтырап тұрмын

Біраз басы айналып оның көзқарасы мені айналып өтті

Біз секіруді айттық, ал құлау - бұл тағы бір симптом

Өйткені жындылар сүюді біледі

Тіпті жібергім келмесе де

Мен білуім керек, өйткені ол болуы керек болса, ол қайтып келеді

Ал бақыт деген не?

сен сұрадың

Драманың жоқтығынан артық емес

Төсектегі таңғы ас, байсалдылық және қатып қалған жүздер

Терезеден еңкейген жақсырақ нәрсені елестетіп көріңіз

Алаңда билбордтар орнатылған

Жоғалған көріністі іздеңіз және түсіріңіз

Аликантеде өзіңізді жалғыз сезінесіз

Барлығы гауһар тас жолда жоғалды

Көздеріңде от, еріндерімде поэзия

Ал басқа жазда өмір сүруге ешкімнің батылы жетпейді

Мен тарихымызды жазбаймын, оны суретке түсіремін

Жадыңыздың шатырында ол ілулі болады

Жұлдыздар орнында от болды

Ал сіздің саябағыңыздағы орындық, театрдағы жәшік

Айтыңызшы, бұл бос сөзден қалай құтылуға болады

Саған қарасам әлі күлсем

Біріккеннен кейін ажырамайтын жандар бар

Мен оған қарап ғана қалтырап тұрмын

Біраз басы айналып оның көзқарасы мені айналып өтті

Біз секіруді айттық, ал құлау - бұл тағы бір симптом

Өйткені жындылар сүюді біледі

Тіпті жібергім келмесе де

Мен білуім керек, өйткені ол болуы керек болса, ол қайтып келеді

Ылғалдаған көзінің шынысынан ол маған қарады

Ол менен сұрады

Шабыт алу үшін оны тастап кетсе ше...