Inchiostro - Clementino

Ogni testo che scrivo col sangue

È nata jurnata ca' me passa

E dopo tutte quelle notti in bianco

Io saprò riprendermi mai stanco

Guarda quann' sento stu richiamo

Ca me fa bastard quann' son

Si diffonde tra le mie serate

E le luci metropolitane

Certa gente che crede ancora alle favole

Io ho smesso da tempo di raccontarle anche di crederci che diamine!

Ci vado fino a dentro come con le tane i ratti

L’ombra della penna sul foglio si muove a scatti

Quando la forza resta sempre mente, cuore e minchia

Queste quartine fanno male fra: un colpo di cinghia

Le mie parole tra lo smog e questo sole picchia

Allora accendigli sto bob fra che lo ripiglia!

Mi perdo tra le lettere composte dall’inchiostro

Per diventare un mostro, occorre il Mare Nostro

Si fratè però 'ngap devi stare apposto

Senza nè, se, suoni e se ne cade il posto

Dici che è distante si ma fra lo raggiungiamo

Scrivo con il sangue appena sento il suo richiamo

E me trov' semp chiu' distante ra' realtà

E sta musica fratm me ven a' piglià

Eppure oggi che si sono fatte le 5 dalla mia persiana si intravedono colori dal

giardino

Il sonno arriva da dietro le quinte

Chiudo gli occhi nascosto e poi parto come un viaggiatore clandestino

E po' quann' t’adduorm, nun saccij ca te suonn

Ricit ambress ambress chissà che s’arricorda

Restano in mente rime

La musica il mio premio, passato senza fine

E seguire la strada

Verso chi mi salverà o chi sap buon si t’adda ricere fra

Mentre tutto scorre io sono su a comporre, butto giù sta torre

Chi è distrutto e corre ancora!

(Hai presente quei momenti in cui ti senti molto giù, non sai come…

Quanta paranoia!

C'è solo una cosa da fare…

Manda via, manda via, manda via, manda via di qua)

Qui fuori è tempesta per la mia poesia

Ma dentro c'è questa ossessiva mania

È quello che resta alla fine da qui

Microfono che scalda gli animi al via (x2)

Кез келген мәтінді қанмен жазамын

Jurnata ca 'me passs дүниеге келді

Сол ұйқысыз түндерден кейін

Мен ешқашан шаршамай қалай қалпына келтіруге болатынын білемін

Мына қоңырауды естігенде қарашы

Ка фа бейбақ Куанның ұлы

Бұл менің кештерімнің арасында таралады

Және елорда шамдары

Әлі күнге дейін ертегілерге сенетін кейбір адамдар

Мен оған тіпті сенбе деп айтуды әлдеқашан қойдым!

Мен егеуқұйрықтар сияқты ішке кіремін

Парақтағы қаламның көлеңкесі жұлқынып қозғалады

Күш әрқашан ақылда, жүректе және ақылда

Бұл төртбұрыштар арасында ауырады: белдік ату

Түтін мен мына күннің арасындағы сөздерім батып кетті

Содан кейін оны қосыңыз, мен оны қайтарып алатын адам арасындамын!

Сиядан құралған әріптердің арасында адасып қаламын

Құбыжық болу үшін Маре Ностро керек

Иә, дегенмен, сіз жақсы болуыңыз керек

Онсыз не, егер, дыбыстары шығып, орны түсіп қалады

Алыс дейсіз ғой, иә, бірақ біз оған арасында жетеміз

Қоңырауын естіген бойда қанмен жазамын

Мен оны әрқашан шындыққа жақын деп таптым

Бұл музыка, сонымен бірге мен «пиглияға» келемін

Ал бүгін, сағат 5 болған кезде, менің ысырмамнан сіз түстерді көре аласыз

бақша

Ұйқы сахнаның артынан келеді

Мен жасырынып көзімді жұмып, заңсыз саяхатшы ретінде кетіп қалдым

Және по 'quann' t'adduorm, nun saccij ca te suonn

Нені есте сақтайтынын кім біледі Ricit ambres ambres

Өлеңдер есте қалады

Музыка менің жүлдем, шексіз өткенім

Және жолды ұстаныңыз

Мені кім құтқарады немесе кім ғашық болуды біледі

Барлығы ағып жатқанда, мен шығарманы жазып жатырмын, мен бұл мұнараны құлатамын

Кім жойылды және әлі де жүгіреді!

(Сіз өзіңізді қатты күйзелткен сәттерді білесіз, қалай екенін білмейсіз ...

Қанша паранойя!

Тек бір нәрсе істеу керек ...

Жібер, жібер, жібер, осы жерден жібер)

Менің поэзиям үшін бұл жерде дауылды

Бірақ ішінде бұл обсессивті мания бар

Бұл жерден ақырында қалғаны осы

Бастапқыда жанды жылытатын микрофон (x2)