Conquering the Shadowworld - Cirith Gorgor

Wandering draped in smothered moonlight

Distant memories consume my mind

Amidst these blackened ancient woods

The profound smell of grievance slumbers

Unfolding dreams seem vague but still

As the fields of old draw near

And these mountains I still recognise

(Bloodstained memories emerge)

«I see a maiden, young and fair, falling lifeless to the ground

A gleam once touched her face and hair yet now is nowhere to be found

Slain by black, audacious steel, her earthly ties are torn

Hatred chose her fate to seal through this malicious scorn»

A flash turns fire into stone

The gruesome dark of night weighs stronger

Striding forth through veils of fog

Unable to conquer my shadowworld

A sudden outburst lights the sky

Reveals the tortured ground I stand

Once again my body trembles

And longhidden visions come to mind

«I see her face cast into stone, engraved in darkness since that day

Under a moon so blue and roan her purest splendour fades away

But behold a cosmic sign as swirling clouds pass by

A new-born, bright star burns in line and lightens up the astral sky»

After all these years that passed

Here over the fields of old

I stumble upon an ancient stone

The air around it dead and cold

Suddenly all is clear to me

As the shadowworld opens its gates once more

Тұншыққан ай сәулесінде жүрген кезбе

Алыстағы естеліктер ойымды жейді

Осы қараған көне ормандардың арасында

Шағымның терең иісі ұйықтап жатыр

Ашық армандар бұлыңғыр болып көрінеді, бірақ бәрібір

Ескі егістік жақындаған сайын

Бұл тауларды мен әлі танимын

(Қанға боялған естеліктер пайда болады)

«Мен жерге жансыз құлап бара жатқан жас әрі сұлу қызды көріп тұрмын

Бір кездері оның беті мен шашына нұр тиген, бірақ қазір еш қайдан  табылмайды

Қара, батыл болатпен өлтірілді, оның жердегі байланыстары үзілді

Өшпенділік өз тағдырын осы зиянды мысқылмен жабу үшін таңдады»

Жарқыл отты тасқа айналдырады

Түннің қорқынышты қараңғылығы күштірек

Тұман перделері арқылы алға қарай қадам басып

Менің көлеңкелерімді жеңе алмады

Аспанды кенеттен нұрландырады

Мен тұрған азапталған жерді                                                                                                        

Денем тағы да қалтырап кетті

Ұзақ жасырын көріністер ойға  оралады

«Мен оның бетін тасқа лақтырғанын, сол күннен бері қараңғылықта қашалғанын көремін

Көгілдір және дірілдеген ай астында оның ең таза сұлулығы жоғалады

Айналмалы бұлттар өтіп бара жатқанда, ғарыштық белгіні қараңыз

Жаңа туған, жарық жұлдыз сапта жанып, астральды аспанды нұрландырады»

Осынша жылдар өткен соң

Мұнда ескі егістіктердің үстінде

Мен ежелгі тасқа сүрінемін

Оның айналасындағы ауа өлі және суық

Кенет маған бәрі түсінікті болды

 Көлеңкелі әлем өз қақпасын тағы бір рет ашады