Encadenados - Chavela Vargas, Armando Manzanero

Tal vez sería mejor que no volvieras

Quizás sería mejor que me olvidaras

Volver es empezar a atormentarnos

A querernos para odiarnos

Sin principio ni final

Nos hemos hecho tanto, tanto daño

Que amar entre nosotros es martirio

Jamás quiso llegar el desengaño

Ni el olvidio, ni el delirio

Seguiremos siempre igual

Cariño como el nuestro es un castigo

Que se lleva en el alma hasta la muerte

Y mi suerte necesita de tu suerte

Y tu me necesitas mucho más

Por eso no habra nunca despedidas

Ni paz alguna habrá de consolarnos

Y el paso del dolor ha de encontrarnos

De rodillas en la vida

Frente a frente… Y nada más

Cariño como el nuestro es un castigo

Que se lleva en el alma hasta la muerte

Mi suerte necesita de tu suerte

Y tu me necesitas mucho más

Por eso no habra nunca despedidas

Ni paz alguna habrá de consolarnos

Y el paso del dolor ha de encontrarnos

De rodillas en la vida

Frente a frente… Y nada más

Мүмкін қайтып келмегенің жақсы болар еді

Мүмкін мені ұмытсаң жақсы болар еді

Қайта оралу өзімізді азаптай бастайды

Бізді жақсы көру бізді жек көру

басы да, соңы да жоқ

Біз соншалықты көп зиян келтірдік

Біздің арамыздағы әлгі сүйіспеншілік – шәһидтік

Көңілсіздік ешқашан келгісі келмеді

Ұмыту да, делирий де емес

Біз әрқашан бірдей болып қала береміз

Біздікі сияқты бал - жаза

Бұл жан дүниесінде өлгенше сақталады

Ал менің бақытыма сенің бақытың керек

Ал сен маған көбірек керексің

Сондықтан қоштасу ешқашан болмайды

Сондай-ақ бізді жұбататын тыныштық болмайды

Ал азаптың өтуі бізді табуы керек

Өмірде тізе бүгіп

Бетпе-бет... Басқа ештеңе жоқ

Біздікі сияқты бал - жаза

Бұл жан дүниесінде өлгенше сақталады

Менің бақытыма сенің бақытың керек

Ал сен маған көбірек керексің

Сондықтан қоштасу ешқашан болмайды

Сондай-ақ бізді жұбататын тыныштық болмайды

Ал азаптың өтуі бізді табуы керек

Өмірде тізе бүгіп

Бетпе-бет... Басқа ештеңе жоқ