Garras - Carlos Roldán, Francisco Canaro

Esta solidão, quero te rever, o frio

Sombras, ânsia de viver

Para te amar, e não poder

Sinto que a vida já me foge, e não lhe choras

Busco desolado o teu calor, e aqui não estás

A agonia cruel, esta solidão

Teu esquecimento, nada mais

Não pude mais, meu amor chegar, Tornou-me um vagabundo

Que se perdeu, sem poder lhe encontrar

Pelas ruas do mundo

E terminando, como um pássaro sem ninho

No caminho abandonado

Tome os males que se agarram

Como garras e desgarram

O meu coração

Já não vejo a luz, na noite sem fim

Sombras, frio

Grato por chegar ao teu perdão, triste dirá

Minha pobre vida terminou, agora é tarde

Morto para o mundo ao me rever, meu coração

Agonia cruel, logo solidão, meu pranto de dor

E nada mais …

Бұл жалғыздық, сені қайта көргім келеді, суық

Көлеңкелер, өмір сүруге құштарлық

Сені сүйе алмау үшін

Мен өмірден қашып бара жатқанын сеземін, ал сен жыламайсың

Мен сенің жылуыңды іздеймін, ал сен бұл жерде жоқсың

Қатал азап, бұл жалғыздық

Сіздің ұмытуыңыз, басқа ештеңе емес

Шыдай алмадым, махаббатым келді, Қаңғыбасқа айналдырды

Бұл жоғалды, оны таба алмады

Әлемнің көшелері арқылы

Ұясыз құстай аяқталады

Тастап кеткен жолда

Жабысқан жамандықтарды алыңыз

Қалайша тырнақтар мен жыртылады

Менің жүрегім

Мен енді жарық көрмеймін, шексіз түнде

көлеңке, суық

Кешірілгенге риза, мен айтамын

Бейшара өмірім бітті, енді кеш

Мені көргенде әлемге өлді, жүрегім

Қатал азап, сосын жалғыздық, менің азаптан айқайым

Және басқа ештеңе…