Sereia Louca - Capicua, D-One

Ela queria usar sapatos, dançar de salto alto

Beijar a boca de um homem, embrenhar-se no mato

Queria perder as escamas e rasgar as barbatanas

Até que pernas humanas lhe saíssem da carne

Poder conhecer o doce, o amargo e o ácido

Ali tudo era salgado, azulado e aquático

Partir o aquário, deixar de vez o Atlântico

E rogava por ajuda aos marinheiros com seu cântico

Mas seu canto era grito que não suportavam

E só Ulisses vivera depois de a ter escutado

O seu canto era um feitiço carpido como fado

Que levava navios perdidos p’ra o outro lado

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Sua voz era livre como ela não era, como sempre quisera

Que o seu corpo fosse

E por cantar o sonho e a sua quimera

Era para as almas como um cúmplice

Forte como um coice, como uma foice

Espaçava, gelava o silêncio fundo da noite

Enquanto a sua melodia como a maresia

Envolvia em maravilha a lonjura da sua corte

Chega a maré vazia para lavar em água fria

A sua melancolia e o seu medo da morte

«Não é que a lágrima é da mesma água salgada?!»

Gritava entre o mar e a estrela da madrugada

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Sereia louca que vai tentar deixar o mar

Com a coragem de quem sai do seu habitat

Sereia louca que vai gritar, chorar, bramir

Esbracejar, cantar até conseguir

Sereia louca que vai sentir a falta do mar

Sentir a falta de ar que há neste lugar

Sempre que digam que é louca

É melhor muda que rouca

Eu fico nua que a roupa aperta o respirar

E grito ainda mais alto neste palco suspenso

Que pior do que o meu canto há-de ser o meu silêncio

Pior do que o meu canto há-de ser o meu silêncio

(Sereia louca que deixou o mar…)

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um búzio que me diz coisas estranhas ao ouvido

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

Eu tenho um coração de esponja que cresce com a tristeza

«Não é que a lágrima é da mesma água salgada?!»

Gritava entre o mar e a estrela da madrugada

E eu grito ainda mais alto neste palco suspenso

Que pior do que o meu canto há-de ser o meu silêncio

Ол аяқ киім кигісі келді, биік өкшелі туфлимен билегісі келді

Адамның аузын сүйіп, орманға тереңдеп бару

Таразыны жоғалтып, желбезектерді жыртқым келді

Адамның аяқтары етінен шыққанша

Тәтті, ащы, қышқылды тани білу

Онда бәрі тұзды, көкшіл және сулы болды

Аквариумды бұзыңыз, Атлант мұхитын біржола қалдырыңыз

Және ол өз әнімен теңізшілерден көмек сұрады

Бірақ олардың ән айтуы шыдай алмаған айқай болды

Оны тыңдаған соң Улисс қана өмір сүреді

Оның ән айтуы фадо сияқты керемет сиқыр болды

Бұл жоғалған кемелерді басқа жаққа алып кетті

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Оның дауысы өзі болмағандай еркін, өзі қалағандай

Сіздің денеңіз болды

Ал арман мен оның химерасын әнге салғаны үшін

Бұл сыбайлас ретінде жандарға арналған еді

Тепкідей, орақтай күшті

Кеңістікте, түннің терең тыныштығын қатырды

Оның әуені теңіз самалы сияқты

Ол өз алаңының ұзындығын таң қалдырды

Суық сумен жуу үшін төмен толқын келеді

Сіздің меланхолияңыз бен өлімнен қорқуыңыз

«Көз жасы да сол тұзды су емес пе?»

Теңіз бен таң жұлдызының арасында айқайлады

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Теңізден кетуге тырысатын жынды су перісі

Өз мекенін тастап кеткен адамның батылдығымен

Айқайлайтын, жылайтын, айқайлайтын жынды су перісі

Әткеншек, табысқа жеткенше ән айт

Теңізді сағынатын жынды су перісі

Бұл жерде ауаның жоқтығын сезіну

Олар сені ақылсыз деп айтқан сайын

Қарлығаштан гөрі мылқау жақсы

Мен жалаңашпын, себебі киім тыныс алуды шектейді

Мен осы тоқтатылған сахнада одан да қатты айқайлаймын

Менің ән айтуымнан жаманы менің үнсіздігім болса керек

Ән айтуымнан да жаман үндемеуім болса керек

(Теңізді тастап кеткен жынды су перісі…)

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менің құлағыма оғаш нәрселерді айтатын бір діріл бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

Менде мұңмен өсетін губка жүрегім бар

«Көз жасы да сол тұзды су емес пе?»

Теңіз бен таң жұлдызының арасында айқайлады

Мен осы тоқтатылған сахнада одан да қатты айқайлаймын

Менің ән айтуымнан жаманы менің үнсіздігім болса керек