Gestade der Vergessenheit - Callejón

Mein Name ist vergessen

So wie diese Stadt

Ein leeres Herz, mehr ein Gerippe

Nahm sich diesen Platz

Ich kämpfte mich durch blasse Horden

Aus dem Kern des Zweifelsbergs

Ich mähte durch das Stimmengras

Das Wirrwarr wog Planetenschwer

Was bleibt?

Sag mir, was bleibt

Keine Stimme, die mich ruft

Was bleibt?

Sag mir, was bleibt

Ich war niemals da, nur auf der Flucht

Auch wenn die Zeit nicht weiß

Dass sie endlich ist

Hat sie zu viel vergessen

Jahre weinen bitterlich

Hab so oft verloren

Doch noch immer atme ich

In diesem einen Leben

Ich werde mich erheben

Niemand will sich erinnern

An das, was war

Ungeheuer schweigen oft

Und über Gräber wächst das Gras

Was bleibt?

Sag mir, was bleibt

Keine Stimme, die mich ruft

Was bleibt?

Sag mir, was bleibt

Ich war niemals da, nur auf der Flucht

Bitte zieh dieses Schwert aus meiner Brust

Auch wenn die Zeit nicht weiß

Dass sie endlich ist

Hat sie zu viel vergessen

Jahre weinen bitterlich

Hab so oft verloren

Doch noch immer atme ich

In diesem einen Leben

Ich werde mich erheben

Mein Kopf nun ohne Augen

Und ohne Ohren bin ich endlich taub

Kein Rauch, der in den Himmel steigt

Und die Sirenen sind des Singens leid

Ein toter Mann

Reißt am Zeiger unsrer Uhr

Diese Geschichte ist nicht unendlich

Sie wiederholt sich nur

Auch wenn die Zeit nicht weiß

Dass sie endlich ist

Hat sie zu viel vergessen

Jahre weinen bitterlich

Hab so oft verloren

Doch noch immer atme ich

In diesem einen Leben

Ich werde mich erheben

менің атым ұмытылды

Дәл осы қала сияқты

Бос жүрек, көбірек қаңқа

Осы жерді алды

Мен бозарған ордаларды аралап күрестім

Күмәнді таудың өзегінен

Мен дауысты шөпті шабдым

Шатасу планетарлық болды

Не қалды?

Маған не қалғанын айт

Мені шақырған дауыс жоқ

Не қалды?

Маған не қалғанын айт

Мен ол жерде ешқашан болған емеспін, тек қашып жүргенмін

Уақыт білмесе де

ол ақырында

Ол тым көп ұмытты ма

Жылдар жылайды

Талай рет жоғалтты

Бірақ мен әлі дем алып жатырмын

Осы бір өмірде

мен көтерілемін

Ешкім есіне алғысы келмейді

Не болды

Монстрлар жиі үндемейді

Ал шөптер молалар үстінде өседі

Не қалды?

Маған не қалғанын айт

Мені шақырған дауыс жоқ

Не қалды?

Маған не қалғанын айт

Мен ол жерде ешқашан болған емеспін, тек қашып жүргенмін

Өтінемін мына қылышты кеудемнен жұлып алшы

Уақыт білмесе де

ол ақырында

Ол тым көп ұмытты ма

Жылдар жылайды

Талай рет жоғалтты

Бірақ мен әлі дем алып жатырмын

Осы бір өмірде

мен көтерілемін

Менің басым қазір көзсіз

Ал құлағым болмаса, ақыры саңырау болып қалдым

Аспаннан түтін шықпайды

Ал сиреналар ән айтудан шаршады

Өлген адам

Сағат тіліндегі көз жас

Бұл әңгіме шексіз емес

Ол жай ғана өзін қайталайды

Уақыт білмесе де

ол ақырында

Ол тым көп ұмытты ма

Жылдар жылайды

Талай рет жоғалтты

Бірақ мен әлі дем алып жатырмын

Осы бір өмірде

мен көтерілемін