Après la guerre - Bisso Na Bisso, Ismaël Lo

Lino

Et le jour chasse le crépuscule

Les coups d’feux ont rythmé mes nuits blanches

Un drame noir, le glaive tranche

Au loin mon drapeau flanche

Je marche seul entre les flammes, hier la foudre a sévi

La mort a pris les miens et moi je souffre d'être encore en vie

La guerre a arraché le sourire aux mômes

J’enjambe les corps dans ma ville fantôme, une arme serrée dans la paume

Vision cauchemardesque, une fresque …

Peinte avec du sang, on est presque à la fin, je me sens mal ou presque

J’ressent plus de douleur, que de la rage

Y’a plus d’honneur, le bonheur s’est «vesqui» comme un voleur

Ici l’orage pour de l’or noir, c’est triste

Frère, où est le Christ?

Ça sent le souffre ici, l’enfer, le mal insiste

J’ai plus de toit, moi, c’est tout ce que j’ai et j’ai froid

Sous ce soleil je broie du noir, le crâne assiégé

Je me demande c’qu’on fout après la guerre, le bilan est lourd

Et seul le Diable appelle ça de l’amour

(Oh Oh Oye) Ils s’acharnent, ils détruisent tout

Puis la mort pleure doucement dans le cou du vent doux

Qui a dit qu’il fallait jouer au plus fou?

Au plus violent, au plus «ripou"(Oh Oh Oye)

Pouvoir a ses besoins, besoin d’ommettre ses craintes

Qu’ils comprennet que la guerre n’est pas faite pour tuer mais pour vaincre

J’observe !

Tous se sentent perdus, tous se lamentent

Mais éternellement souffrants et souffrantes d’un mal commun

D’un même sale destin qui leur fait changer le plus utile pour le plus vain?

Pas de vaccins, pas de remède pour ce chagrin

Chacun n’a qu’un coeur mais tous n’ont plus de gagne-pain

(Assis dans la désolation)

Mon royaume: un tas d’ossements

Mon trône: des chairs pourries

Ma couronne: un cercle d’excréments

Des flaques de vin sur le sol où les ivrognes sont couchés pour longtemps

Trop longtemps

Calbo

Je sers une bonne cause de vérités vraies

Discours amer ose, dépose, expose, pose une rose

P’tite gorgée à terre pour les frères que la guerrre m’a enlevés

Les douilles ont souillé le sol de mes ancêtres

Le poing levé je reste haineux, je pardonne plus, j’ai la rage

M’engage plus àcompter de défaites, de pertes, je laisse ça aux sages

Je crève, mon stylo pleure sur ma feuille fanée

Mes phrases n’ont plus de sens, comme voir un enfant à terre «caner»

Putain !

les nègres se tirent encore dessus, c’est trop con

Afrique troquée, trop font semblant de ne rien voir

Au fond du gouffre on souffre que ce n’est pas encore fini

Je prie pour les vies qu’ont pris els homme cruels sans «tiepi»

Ils pillent à eux seuls tout un peuple, à eux seuls c’est fou

Sous le soleil de Satan, tout est orage, éclairs partout

Le chant du bourreau raisonne, étouffe les prières

Comment peut-on encore parler de vainqueur après la guerre?

Лино

Ал күн ымыртты қуады

Түсірілім ұйқысыз түндерімді тесіп өтті

Қара драма, қылыш кеседі

Алыстан туым желбірейді

Жалғыз жүрмін жалын арасында, Кеше найзағай соқты

Өлім мені алды, мен әлі тірі қалу үшін қиналып жүрмін

Соғыс балалардың күлкісін айырды

Мен елес қаласымдағы денелердің үстінен өтіп бара жатырмын, алақанымда мылтық қысылды

Қорқынышты көрініс, фреска...

Қанға боялған, біз аяқталуға жақын қалдық, мен өзімді нашар сезінемін немесе дерлік сезінемін

Мен ашудан гөрі ауырсынуды сезінемін

Абырой жоқ, бақыт ұрыдай «жоғалды».

Міне, қара алтынның дауылы, көңілсіз

Бауырым, Мәсіх қайда?

Бұл жерде азаптың иісі бар, тозақ, зұлымдық талап етеді

Төбем жоқ, мен, бар болғаны менде тоңып қалдым

Осы күн астында мен ойланып отырмын, бас сүйегімді қоршап

Соғыстан кейін не істейміз деп ойлаймын, шығын ауыр

Ал оны тек шайтан ғана махаббат деп атайды

(Oh Oye) Олар артынан барады, барлығын жояды

Сосын ақырын желдің мойнында ажал ақырын жылайды

Сізге ақылсыз ойнау керек деп кім айтты?

Ең қатыгезге, ең «рипуга» (Oh Oh Oye)

Күштің өз қажеттіліктері бар, оның қорқыныштарынан бас тарту керек

Соғыс өлтіру үшін емес, жеңу үшін екенін түсінеді

мен байқаймын!

Барлығы жоғалғандай сезінеді, бәрі қайғырады

Бірақ мәңгілік азап шегеді және ортақ зұлымдықтан зардап шегеді

Оларды ең пайдалысын ең бекерге өзгертуге мәжбүр ететін сол лас тағдырдың?

Ешқандай екпе, бұл қайғыға дауа жоқ

Әрқайсысының бір ғана жүрегі бар, бірақ бәрінің асыраушысы жоқ

(Қаңырап отыру)

Менің патшалығым: сүйектер үйіндісі

Менің тағым: шіріген ет

Менің тәжім: нәжіс шеңбері

Мастар ұзақ жатқан еденде шалшық шарап

Тым ұзақ

Кальбо

Мен шынайы шындықтың игі ісіне қызмет етемін

Ащы сөз батыл, жат, жат, раушан гүл

Соғыс алып кеткен ағайындар үшін жерді жұт

Қаптамалар ата-бабамның топырағын арам етті

Жұдырық көтерді Мен жек көремін, енді кешірмеймін, ашуым бар

Жеңілістерді, жеңілістерді санауды көбірек міндеттеңіз, мен мұны даналарға қалдырамын

Өліп бара жатырмын, өңі сөнген парағыма қаламым жылап тұр

Менің сөйлемдерім бұдан былай мағынасыз, жердегі баланы көргендей «қанер»

Жезөкше!

Неггалар бір-бірін қайтадан атып жатыр, бұл өте мылқау

Африка алмасты, тым көп адам көрмеген сияқты

Тұңғиық түбінде әлі біткен жоқ деп қиналамыз

Қатыгез адамдардың «тиепи»сіз алған өмірі үшін дұға етемін.

Бүкіл халықты бір өзі тонады, бір өзі ақылсыз

Шайтанның күн астында барлығы дауылды, барлық жерде найзағай ойнайды

Жалағының әні жаңғырады, дұғаны тұншықтырды

Соғыстан кейін жеңімпаз туралы қалай айта аламыз?