Hologramme - Bertrand Burgalat

Des électrons peuvent créer des hommes virtuels

Des femmes dans l’espace

Là, et nos yeux sont pris au charme

Là, parmi nous, dans la vraie vie

Sur la scène du monde, tels des êtres

Chair et âme

Un peu plus lumineux encore

La parole leur naît

Au secret des lèvres

Ils s’avancent, ils saluent, ils partagent le jeu

Dont nous restons maîtres

Créaturs sans révolte

Dociles Spartacus

Qu’un gest gommera

Nous voulions, Pygmalions, la beauté, la voici

Nous les traverserons sans dommage, ces êtres

Ils sont ici, ailleurs aussi

Dans le présent, dans la distance

Ils sont insaisissables

Comme nous, n’est-ce pas?

Comme nous

Электрондар виртуалды адамдарды жасай алады

ғарыштағы әйелдер

Онда біздің көзіміз таң қалды

Міне, өмірде де арамызда

Дүниенің сахнасында, тіршілік иелері сияқты

ет пен жан

Сәл жарықырақ

Сөйлеу олар үшін туады

Ерінде

Алға қадам басады, амандасады, ойын бөліседі

Оның шебері болып қала береміз

Бүліксіз жасаушылар

Мойынсұнғыш Спартак

Бұл қимылды өшіреді

Біз қаладық, Пигмалиондар, сұлулық, мінекей

Біз оларды зақымдамай кесіп өтеміз, бұл тіршілік иелері

Олар осында, басқа жерде

Қазіргі уақытта, қашықтықта

Олар қолға түспейді

Біз сияқты, солай ма?

Біз сияқты