Разведённые мосты. Часть 2 - Беломорканал

Зачем разводятся мосты в столице северных ночей,

В туманах прячутся огни улиц разбитых фонарей.

Зачем разводятся мосты в столице северных ветров,

На двух оставив берегах одну горячую любовь.

Этой легенде много лет, как и бессмертной той любви,

Она живёт на небесах и в водах ледяных Невы.

Её история — туман, её страницы — чайки стон,

Слеза её — прозрачный дождь, а боль цепей — холодный звон.

SOLO

В застенках каменных Крестов томился узник молодой,

Его ждала, храня любовь, богиня с золотой косой.

Узник весточку прислал, что собирается бежать,

Просил он юную любовь, огнём свой берег показать.

В холодной питерской ночи за ним по следу шёл конвой,

А в полночь развели мосты, мосты надежды над Невой.

А на другом на берегу сиял любимой огонёк,

И в воды ледяной реки нырнул с надеждой паренёк.

Но злой была безлунной ночь, огонь конвойный растоптал,

А в волнах мутных паренёк напрасно огонёк искал.

Он мается по берегам, он стал безумною волной,

Белою чайкою она летает с криком над Невой.

Зачем разводятся мосты в столице северных ночей,

В туманах прячутся огни улиц разбитых фонарей.

Зачем разводятся мосты в столице северных ветров,

На двух оставив берегах одну горячую любовь.

Неліктен солтүстік түндердің астанасында көпірлер салынған,

Сынған шамдардың көше шамдары тұманға тығылады.

Неліктен солтүстік желдің астанасында көпірлер салынып жатыр,

Жалындаған бір махаббатты екі жағаға қалдырып.

Бұл аңыз да сол өлмес махаббат сияқты көп жылдарға созылған

Ол аспан мен Неваның мұзды суларында тұрады.

Оның әңгімесі тұман, беттері – шағалалар ыңылдаған,

Оның көз жасы – мөлдір жаңбыр, ал шынжырларының азабы – суық сыңғыр.

ЖЕКЕ

Тас зындандарында жас тұтқын қиналып қалды,

Алтын орақ ұстаған құдайы оны сүйіспеншілікпен күтіп тұрды.

Тұтқын жүгіретінін хабарлап,

Ол жас махаббаттан жағасын отпен көрсетуді өтінді.

Петербордың суық түнінде оның соңынан конвой шықты,

Түн ортасында олар көпірлерді, Нева үстіндегі үміт көпірлерін ашты.

Ал арғы жағында, жағада, сүйікті нұр жарқырады,

Ал бала мұзды өзеннің суына үмітпен сүңгіп кетті.

Бірақ айсыз түн зұлым болды, конвой отын таптады,

Ал лай толқында бала босқа жарық іздеді.

Жағалап еңбек етеді, Жынды толқынға айналды,

Ақ шағаладай Неваның үстінен ұшады.

Неліктен солтүстік түндердің астанасында көпірлер салынған,

Сынған шамдардың көше шамдары тұманға тығылады.

Неліктен солтүстік желдің астанасында көпірлер салынып жатыр,

Жалындаған бір махаббатты екі жағаға қалдырып.