Кресты - Беломорканал

Кресты

Ночи белые, в заливе туман

Пропускают утром в город мосты.

Тёплый дождь перестань, перестань

Ты будить своим шумом Кресты.

Не тревожь каторжанскую блажь

Роза снится и воля во сне.

Снится дом, снится снова мне мать

Тянет руки больные ко мне.

Крест накрест сложили Кресты

Собрали нас грешных на суд

Утром ранним лягут мосты,

Под конвоем по ним поведут.

Крест накрест сложили Кресты

Схоронив судьбы заживо там,

Развели нам к свободе мосты,

Приковали навечно к крестам.

Одичали без меня сизари,

Воркуют вечно на чердаках.

Тянет жизнь от зари до зари

Бесконечное время в Крестах.

Словно мох здесь сырая постель.

Нету лета здесь вечно зима,

Гробовое молчание стен,

Сводит душу и сердце с ума.

Улетели осенним листком,

Не вернуть счастья прошлые дни,

Нету солнца одна только тень,

В сером чёрные-белые дни.

Завтра снова маманя придёт,

Для страданий построенный двор,

На вопрос: «Кто у вас здесь сидит?»

Она скажет: «Сыночек мой, вор»

Кресттер

Түндері аппақ, шығанақ тұман

Олар таңертең қалаға көпірлерді жіберді.

Жылы жаңбыр тоқта, тоқта

Сіз өзіңіздің шуыңызбен кресттерді оятасыз.

Сотталушының құмарлығын бұзбау

Роза армандайды және түсінде болады.

Үй армандаймын, Анамды тағы армандаймын

Маған ауру қолдарын тартады.

Көлденең бүктелген кресттер

Бізді соттау үшін күнәкарларды жинады

Көпірлер таңертең ерте құлайды,

Олар оларды ертіп барады.

Көлденең бүктелген кресттер

Тірідей көмілген тағдыр,

Біз бостандыққа көпір салдық,

Кресттерге мәңгілік байланған.

Сисари менсіз жабайы болды,

Олар шатырларда мәңгілікке піседі.

Таңнан таңға дейін өмірді тартады

Кресттегі шексіз уақыт.

Мүк сияқты мұнда ылғалды төсек бар.

Мұнда мәңгі қыста жаз жоқ

Қабырғалардың өлім тыныштығы

Жан мен жүректі жынды етеді.

Күзгі жапырақтай ұшып кетті

Бақытты өткен күндерге қайтарма,

Күн жоқ, көлеңке ғана,

Ақ-қара сұр күндерде.

Ертең анам тағы келеді

Азап үшін салынған аула,

«Мұнда кім отыр?» деген сұраққа.

Ол: «Балам, ұры» дейді.